تفاوت بین روشنایی و کیفیت نمایشگر؛ حقیقت پنهان گوشی‌ها

روشنایی و کیفیت نمایشگر، دو ویژگی مستقل در صفحه‌نمایش گوشی‌های هوشمند هستند و هرکدام نقش متفاوتی در تجربه بصری ایفا می‌کنند. روشنایی نشان می‌دهد نمایشگر چه میزان نور تولید می‌کند و این مقدار معمولا با واحد «نیت» اندازه‌گیری می‌شود. عدد بالاتر روشنایی، دید بهتر در محیط‌های پرنور مانند زیر نور مستقیم آفتاب را تضمین می‌کند؛ اما این به‌تنهایی معیار کیفیت نیست.

کیفیت نمایشگر مجموعه‌ای از چندین عامل مهم را شامل می‌شود؛ وضوح تصویر یا همان رزولوشن (Resolution) که میزان جزئیات بصری را تعیین می‌کند، دقت رنگ (Colour Accuracy) که نشان می‌دهد رنگ‌ها تا چه حد طبیعی و واقعی نمایش داده می‌شوند، نسبت کنتراست (Contrast Ratio) که اختلاف میان روشن‌ترین و تاریک‌ترین نقاط تصویر را مشخص می‌کند و نوع فناوری نمایشگر مانند OLED یا LCD که هرکدام نقاط قوت و ضعف خاص خود را دارند. این عناصر در کنار هم ساختار کلی کیفیت تصویر را شکل می‌دهند.

در نتیجه ممکن است نمایشگری بسیار روشن باشد اما به دلیل دقت رنگ ضعیف، کنتراست پایین یا فناوری قدیمی، کیفیت مطلوبی ارائه نکند. در سوی دیگر، گاهی یک نمایشگر با روشنایی متوسط اما با دقت رنگ بالا، کنتراست قوی و فناوری پیشرفته، تجربه‌ای چشمگیرتر و طبیعی‌تر ارائه می‌دهد. این تمایز نشان می‌دهد هنگام ارزیابی صفحه‌نمایش گوشی، تمرکز تنها روی یک عدد کافی نیست؛ بلکه باید مجموعه‌ای از معیارها را کنار هم سنجید تا بتوان به ارزیابی درست‌تری رسید.

روشنایی نمایشگر چیست و چگونه کار می‌کند؟

روشنایی نمایشگر نشان می‌دهد صفحه‌نمایش چه میزان نور تولید می‌کند و این مقدار معمولا بر پایه واحد نیت (یا همان candelas per square metre) اندازه‌گیری می‌شود. در گوشی‌های امروزی، این عدد می‌تواند تفاوت چشمگیری داشته باشد؛ دستگاه‌های اقتصادی معمولا حدود 400 نیت روشنایی ارائه می‌دهند، در حالی‌ که پرچمدارهای پیشرفته قادرند به بیش از 2000 نیت برسند. این اختلاف، مستقیما بر توانایی نمایشگر در نمایش محتوا در شرایط نوری مختلف تاثیر می‌گذارد.

شیوه تولید نور در نمایشگر، کاملا به فناوری به‌کاررفته در آن بستگی دارد و همین تفاوت تکنولوژی، ویژگی‌های بصری و عملکردی متفاوتی ایجاد می‌کند. دو فناوری اصلی نمایشگرهای امروزی، LCD و AMOLED هستند که نحوه کارکرد آن‌ها تفاوت‌های بنیادین دارد.

نحوه عملکرد LCD

در نمایشگرهای LCD، یک منبع نور پس‌زمینه در پشت پنل قرار می‌گیرد. این نور از میان لایه‌ای از کریستال‌های مایع عبور می‌کند؛ کریستال‌هایی که با باز و بسته‌شدن، میزان عبور نور را کنترل می‌کنند. به همین دلیل، هر محتوایی که روی تصویر دیده می‌شود، در واقع حاصل تنظیم مقدار نوری است که از این منبع پس‌زمینه عبور داده می‌شود.
اما یک نکته مهم وجود دارد؛ نور پس‌زمینه همیشه روشن است، حتی زمانی که تصویر کاملا مشکی نمایش داده می‌شود. این موضوع سبب می‌شود نمایشگرهای LCD هیچ‌گاه نتوانند «مشکی مطلق» تولید کنند و در محیط‌های تاریک، کمی هاله نور در اطراف بخش‌های تیره مشاهده می‌شود.

نحوه عملکرد AMOLED

در مقابل، نمایشگرهای AMOLED ساختاری کاملا متفاوت دارند. در این فناوری، هر پیکسل به‌تنهایی نور تولید می‌کند. این یعنی هر نقطه روی صفحه یک منبع نور مستقل است. بنابراین، زمانی که تصویر مشکی نمایش داده می‌شود، پیکسل‌های مربوطه کاملا خاموش می‌شوند؛ نتیجه آن است که نمایشگرهای آمولد می‌توانند مشکی واقعی، کنتراست بسیار بالا و جلوه بصری چشمگیرتری ارائه دهند. همین خاموش شدن پیکسل‌ها باعث کاهش مصرف انرژی نیز می‌شود. به همین دلیل با به‌کارگیری در گوشی‌های هوشمند، باعث شده‌‌اند که مصرف انرژی آن‌ها تا چنین حدی پایین بیاید.

چرا روشنایی نمایشگر اهمیت دارد؟

اهمیت روشنایی زمانی آشکار می‌شود که گوشی زیر نور مستقیم خورشید استفاده شود. نور خورشید باعث می‌شود محتوای صفحه تقریبا غیرقابل‌خواندن شود، مگر آنکه نمایشگر بتواند نور کافی تولید کند. اینجاست که گوشی‌های دارای حداکثر روشنایی بالا (مثلا بالاتر از 1200 یا 2000 نیت) عملکردی بسیار بهتر ارائه می‌دهند و متن و تصاویر را حتی در شرایط شدید نوری نیز خوانا نگه می‌دارند.

سیستم تنظیم خودکار روشنایی

بیشتر گوشی‌های هوشمند از سنسورهای نوری مخصوص استفاده می‌کنند تا محیط اطراف را تحلیل کنند. این سنسورها با سنجش مقدار نور محیط، روشنایی نمایشگر را به‌طور خودکار تنظیم می‌کنند. نحوه عملکرد این سیستم هم به‌گونه‌ای است که در محیط‌های تاریک، نور نمایشگر را کاهش می‌دهند تا چشم کاربر کمتر اذیت شود و در فضای باز هم به‌طور برعکس، روشنایی را افزایش می‌دهند تا محتوا به صورت راحت‌تری قابل مشاهده باشد.

حالت افزایش روشنایی در گوشی‌های پرچمدار

برخی از گوشی‌های قدرتمند، قابلیتی به نام Brightness Boost Mode یا High Brightness Mode دارند. این حالت به نمایشگر اجازه می‌دهد روشنایی را به‌صورت موقت فراتر از حد معمول افزایش دهد؛ معمولا در مواقعی که نور محیط بسیار شدید است. این افزایش موقتی معمولا فقط در بیرون از خانه فعال می‌شود تا از داغ شدن یا مصرف بیش‌ ازحد باتری جلوگیری شود.

در مجموع، روشنایی نمایشگر یکی از کلیدی‌ترین معیارها در کیفیت تجربه کاربری است. نحوه عملکرد فناوری‌های LCD و AMOLED، شیوه مدیریت نور، بازتولید مشکی و قابلیت سازگاری با محیط، همگی عواملی هستند که تعیین می‌کنند یک گوشی در شرایط مختلف نوری چه عملکردی خواهد داشت و تا چه حد تجربه بصری مطلوبی ارائه می‌کند.

کیفیت نمایشگر در گوشی هوشمند دقیقا به چه معناست؟

کیفیت نمایشگر مجموعه‌ای از ویژگی‌های فنی و بصری است که در کنار هم تجربه نهایی تصویر را شکل می‌دهند. این مفهوم تنها به یک شاخص محدود نمی‌شود؛ بلکه ترکیبی از چندین پارامتر است که هرکدام نقشی تعیین‌کننده در وضوح، دقت، کنتراست و پویایی تصویر دارند. هرچه این عوامل هماهنگ‌تر و دقیق‌تر عمل کنند، نمایشگر تجربه‌ای حرفه‌ای‌تر، واقعی‌تر و چشم‌نوازتر ارائه می‌دهد.

وضوح تصویر (Resolution)

وضوح تعیین می‌کند چند پیکسل روی صفحه قرار دارد و این پیکسل‌ها چه‌قدر ریز و متراکم هستند. وضوح بالاتر باعث افزایش شفافیت، نمایش جزئیات بیشتر و خوانایی بهتر متن‌ها می‌شود. اگر تراکم پیکسلی به اندازه کافی بالا باشد، چشم انسان دیگر قادر به تشخیص مرز پیکسل‌ها نخواهد بود و تصویر کاملا یکپارچه دیده می‌شود.

دقت رنگ (Colour Accuracy)

نمایشگر باید بتواند رنگ‌ها را با بیشترین شباهت نسبت به استانداردهای واقعی بازتولید کند. هرچه دقت رنگ بیشتر باشد، تصاویر طبیعی‌تر به نظر می‌رسند؛ به‌ویژه در محتواهای حرفه‌ای مانند عکاسی، فیلم‌برداری یا گرافیک. نمایشگرهای رده‌بالا معمولا از پروفایل‌های رنگی استاندارد مانند sRGB, DCI-P3 یا Adobe RGB پشتیبانی می‌کنند.

نسبت کنتراست (Contrast Ratio)

کنتراست اختلاف میان روشن‌ترین سفید و تیره‌ترین مشکی قابل نمایش است. هرچه این نسبت بالاتر باشد، عمق تصویر بیشتر می‌شود.
در نمایشگرهای AMOLED، به دلیل توانایی خاموش‌شدن پیکسل‌ها، کنتراست عملا بسیار بالا و در بسیاری موارد «بی‌نهایت» است. در مقابل، نمایشگرهای LCD به دلیل وجود نور پس‌زمینه، هرگز به مشکی مطلق نمی‌رسند و کنتراست پایین‌تری دارند.

فناوری نمایشگر (Display Technology)

نوع پنل تاثیر مستقیمی بر کیفیت تصویر دارد:

• AMOLED: رنگ‌های زنده‌تر، کنتراست بسیار بالا، مشکی عمیق و بهره‌وری انرژی بهتر.
• LCD: اگر کیفیت ساخت بالا باشد، می‌تواند دقت رنگ عالی و روشنایی چشمگیر ارائه دهد، اما مشکی عمیق و کنتراست AMOLED را ندارد. در نمایشگرهای LCD، نوع پنل مانند IPS, VA یا TN نیز در زاویه دید و کیفیت رنگ نقش دارد.

نرخ نوسازی (Refresh Rate)

این شاخص مشخص می‌کند نمایشگر چند بار در هر ثانیه تصویر را به‌روزرسانی می‌کند. نرخ‌های 90 یا 120 هرتز باعث روان‌تر شدن اسکرول، انیمیشن‌ها و حرکات می‌شوند. این ویژگی به‌ویژه در بازی‌ها و رابط‌کاربری مدرن تفاوت محسوسی ایجاد می‌کند. در نمایشگرهای استاندارد 60 هرتز، اگرچه حرکت‌ها نرم هستند اما به اندازه پنل‌های سریع‌تر روان دیده نمی‌شوند.

زاویه دید (Viewing Angles)

نمایشگرهای باکیفیت رنگ‌ها و روشنایی را حتی زمانی که از زاویه‌های شدید نگاه می‌شود حفظ می‌کنند.
در پنل‌های ضعیف‌تر، با تغییر زاویه رنگ‌ها تغییر کرده، روشنایی کاهش می‌یابد و در نتیجه، تصویر جلوه واقعی خود را از دست می‌دهد. این عامل به‌ویژه در نمایشگرهای LCD ارزان‌قیمت بیشتر مشاهده می‌شود.

یکپارچگی و کیفیت ساخت پنل (Panel Uniformity)

کیفیت ساخت کارخانه‌ای نقش مهمی در ظاهر نهایی تصویر دارد. مواردی مانند یکنواختی روشنایی، ثبات رنگ در سراسر نمایشگر، عدم وجود نقاط تیره یا روشن و مقاومت پنل در طول زمان همگی تعیین می‌کنند نمایشگر پس از ماه‌ها یا سال‌ها استفاده چه‌قدر کیفیت خود را حفظ می‌کند.

در مجموع، کیفیت نمایشگر تنها به یک عامل مثل وضوح یا نوع پنل وابسته نیست. بلکه مجموعه‌ای از مشخصات فنی دقیق است که در کنار هم میزان لذت بصری، دقت رنگ، خوانایی، عمق تصویر و تجربه روزمره کاربر را شکل می‌دهند. گوشی‌هایی که در تمام این بخش‌ها عملکرد متعادل و هماهنگی دارند، در عمل نمایشگری نزدیک به استانداردهای حرفه‌ای ارائه می‌کنند.

تفاوت نمایشگرهای فوق‌العاده روشن با نمایشگرهای باکیفیت چیست؟

روشنایی بالا و کیفیت نمایشگر دو مفهوم کاملا متفاوت هستند، حتی اگر در نگاه نخست شبیه به نظر برسند. ممکن است یک گوشی هوشمند در تبلیغات با عددی چشمگیر مانند 800 نیت یا حتی 1500 نیت معرفی شود، اما همچنان کیفیت واقعی تصویر آن پایین باشد.

در چنین حالتی، دستگاه صرفا قادر است نور زیادی تولید کند، اما در بازتولید رنگ، نمایش جزئیات یا ایجاد عمق تصویر عملکرد مطلوبی ندارد. این موضوع عمدتا در گوشی‌های اقتصادی دیده می‌شود؛ جایی که روشنایی قابل قبول ارائه می‌شود، اما رزولوشن پایین، دقت رنگ ضعیف و نسبت کنتراست محدود باعث می‌شود تصویر بی‌روح و کم‌عمق به نظر برسد.

در مقابل، برخی گوشی‌ها نمایشگری با کیفیت بسیار بالا ارائه می‌کنند؛ دارای دقت رنگ حرفه‌ای، کنتراست عمیق، وضوح بالا و پنل پیشرفته، اما روشنایی آن‌ها در سطح متوسط قرار دارد. این نمایشگرها در فضای داخلی تجربه‌ای درخشان و زنده ارائه می‌دهند، اما در زیر نور مستقیم خورشید ممکن است خوانایی صفحه کاهش یابد. چنین ترکیبی معمولا در محصولاتی دیده می‌شود که اولویت اصلی سازنده کیفیت تصویر بوده است، نه بیشترین میزان روشنایی ممکن.

روشنایی چه نقشی دارد؟

بهبود تجربه بصری در شرایط نوری دشوار، دقیقا مهم‌ترین وظیفه‌ای است که روشنایی صفحه‌نمایش برعهده دارد. روشنایی بالا کمک می‌کند صفحه‌نمایش در محیط‌های آفتابی یا زمانی که نور محیط شدید است، قابل خواندن باشد. این قابلیت برای افرادی که در طول روز مرتب در فضای باز هستند، یا از گوشی برای مسیریابی و کارهای مرتبط با موقعیت مکانی استفاده می‌کنند، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. با این حال، روشنایی بالا به‌تنهایی قادر نیست رنگ‌ها را دقیق‌تر کند، وضوح تصویر را افزایش دهد یا کنتراست را بهبود ببخشد. تنها کاری که انجام می‌دهد افزایش میزان نوری است که به چشم کاربر می‌رسد.

کیفیت نمایشگر چه تاثیری دارد؟

کیفیت نمایشگر نقشی همه‌جانبه و عمیق در تجربه بصری دارد. این مفهوم شامل:

• رزولوشن برای افزایش وضوح متن و جزئیات
• دقت رنگ برای نمایش طبیعی و استاندارد رنگ‌ها
• نسبت کنتراست برای ایجاد عمق و برجستگی در تصاویر
• فناوری پنل مانند AMOLED یا LCD برای تعیین سطح مشکی، شدت رنگ و یکنواختی تصویر
• نرخ نوسازی برای روانی حرکات
• زاویه دید و یکنواختی پنل

این عوامل مستقیما بر تجربه طولانی‌مدت کاربران هنگام تماشای ویدیو، مشاهده عکس، گیمینگ و خواندن متن اثر می‌گذارند. نمایشگری با کیفیت بالا معمولا در محیط‌های داخلی بسیار بهتر از نمایشگری با روشنایی زیاد اما کیفیت پایین عمل می‌کند.

در چه شرایطی روشنایی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند؟

به طور کلی در موقعیت‌هایی که نیازمند دید واضح در نور روز هستند مانند استفاده در فضای باز و زیر نور خورشید، روشنایی نمایشگر اصلی‌ترین اهمیت خود را نشان می‌دهد.

در چنین موقعیت‌هایی، نمایشگرهای دارای حدود 1000 تا 2000 نیت عملکرد بهتری نسبت به نمایشگرهای با روشنایی متوسط دارند.

بهترین حالت چیست؟

نمایشگرهای ممتاز ترکیب متعادلی از روشنایی بالا و کیفیت عالی ارائه می‌دهند. این نمایشگرها در فضای داخلی رنگ‌هایی طبیعی و شفاف نمایش می‌دهند و در فضای بیرون همچنان خوانایی و وضوح خود را حفظ می‌کنند. گوشی‌های پرچمدار معمولا با استفاده از پنل‌های AMOLED با کیفیت بالا، روشنایی چشمگیر، پوشش گسترده طیف رنگی و کنتراست عالی این تعادل را ایجاد می‌کنند.

آیا روشنایی بالا می‌تواند ضعف کیفیت نمایشگر را جبران کند؟

پاسخ کوتاه منفی است. روشنایی صفحه‌نمایش حتی اگر بسیار بالا باشد، نمی‌تواند نقص‌های بنیادی یک نمایشگر کم‌کیفیت را پنهان یا جبران کند. روشنایی تنها میزان نور خروجی صفحه‌نمایش را افزایش می‌دهد، اما هیچ‌گونه تاثیری بر کیفیت واقعی تصویر ندارد. مشکلاتی مانند وضوح پایین، دقت رنگ نامناسب، کنتراست ضعیف یا فناوری پنل قدیمی، حتی با افزایش هزاران واحد نیت نیز برطرف نمی‌شوند.

روشنایی بالا در یک نمایشگر با رزولوشن پایین فقط باعث می‌شود:

• متن و تصاویر پیکسلی‌تر و شارپ‌تر دیده شوند
• جزئیات کم‌عمق‌تر و مرزها کم‌وضوح‌تر به نظر برسند
• مشکلات شفافیت یا مات‌بودن تصویر واضح‌تر شوند

این موضوع به‌ویژه در نمایشگرهای با تراکم پیکسلی پایین (مثلا کمتر از 300ppi) کاملا محسوس است، زیرا با روشنایی زیاد فاصله بین پیکسل‌ها بیشتر به چشم می‌آید.

روشنایی بالاتر مشکلی در مورد دقت رنگ‌ها حل نمی‌کند. در واقع اگر نمایشگر در بازتولید رنگ ضعف داشته باشد، افزایش روشنایی تنها این ناهماهنگی‌ها را بیشتر آشکار می‌کند.

نمایشگرهایی با پوشش رنگی محدود (مانند sRGB ناقص) یا با کالیبراسیون ضعیف، حتی با سطح روشنایی بسیار بالا همچنان رنگ‌هایی اغراق‌شده، نامتعادل یا متمایل به یک تون خاص خواهند داشت.

همچنین در گوشی‌های با نسبت کنتراست پایین که عمدتا LCDهای میان‌رده یا اقتصادی هستند، افزایش روشنایی باعث روشن‌تر شدن بخش‌های تاریک، کاهش عمق رنگ مشکی و بی‌عمق‌شدن تصویر می‌شود. در نتیجه، تصاویر و ویدیوها فاقد جذابیت بصری، عمق و شادابی لازم خواهند بود.

افزایش روشنایی گاهی مشکل را بیشتر نمایان می‌کند

برخی کاربران تصور می‌کنند افزایش روشنایی باعث «بهبود کیفیت» می‌شود. اما در حقیقت:

• پیکسل‌ها در وضوح پایین بیشتر دیده می‌شوند
• هاله روشنایی اطراف اشیا واضح‌تر می‌شود
• ضعف یکنواختی پنل بیشتر مشخص می‌شود
• رنگ‌ها بیشتر از حالت طبیعی دور می‌شوند

در واقع به طور خلاصه می‌توان گفت که روشنایی بیشتر تنها باعث می‌شود ایرادها شدیدتر دیده شوند، نه کمتر.

روشنایی تنها یک مشکل را حل می‌کند؛ خوانایی در شرایط نوری دشوار

اگر نمایشگر در شرایط نوری شدید خوانایی پایینی دارد، افزایش روشنایی می‌تواند مشکل را حل کند. اما به‌محض بازگشت به فضای داخلی، عملکرد واقعی نمایشگر، صرف‌نظر از میزان روشنایی بر پایه کیفیت پنل سنجیده می‌شود.

چرا نباید فقط به ارقام نیت توجه کرد؟

اعداد مرتبط با روشنایی، مانند 1000 یا 2000 نیت، بخش مهمی از مشخصات نمایشگر هستند؛ اما به‌تنهایی معیار کیفیت نیستند. برای ارزیابی یک نمایشگر، مجموعه‌ای از عوامل باید با هم بررسی شوند؛ مانند فناوری پنل، رزولوشن و تراکم پیکسلی، دقت رنگ، نسبت کنتراست، نرخ نوسازی و یکنواختی نور و کیفیت تولید

نمایشگری با روشنایی بالا اما کیفیت پایین تجربه‌ای شکست‌خورده ارائه می‌دهد، در حالی که نمایشگری با روشنایی متوسط اما کیفیت بالا می‌تواند شفاف، دقیق، طبیعی و لذت‌بخش باشد.

چطور می‌توان تشخیص داد که یک گوشی روشنایی و کیفیت نمایشگر خوبی دارد؟

برای ارزیابی روشنایی صفحه‌نمایش، بهترین نقطه شروع توجه به مشخصات فنی دستگاه است. بسیاری از گوشی‌های هوشمند امروزی مقدار روشنایی معمولی را حدود 600 تا 800 نیت ارائه می‌دهند که برای استفاده روزمره در فضای داخلی کاملا مناسب است. با این حال، برای خوانایی مطلوب زیر نور مستقیم خورشید، باید به میزان حداکثر روشنایی بالاتر از 1000 نیت توجه شود. این سطح روشنایی کمک می‌کند متن، تصاویر و رابط کاربری در فضای باز شفاف و قابل مشاهده باقی بمانند.

با یک تست ساده هم می‌توانید به صورت کامل عملکرد گوشی خود را ارزیابی کنید؛ کافی است گوشی را در یک روز آفتابی به فضای بیرون ببرید و بررسی کنید که آیا می‌توان بدون نیاز به ایجاد سایه روی نمایشگر، محتوا را به‌راحتی خواند یا خیر. اگر در دیدن صفحه دائما دچار مشکل می‌شوید، احتمالا روشنایی نمایشگر کمتر از نیاز کاربر است.

کیفیت نمایشگر چگونه ارزیابی می‌شود؟

برخلاف روشنایی که یک رقم مشخص دارد، کیفیت نمایشگر از چندین پارامتر فنی تشکیل می‌شود. بررسی هرکدام از این موارد می‌تواند دید دقیق‌تری درباره توانایی واقعی صفحه‌نمایش ارائه دهد. در ادامه به هر کدام از این پارامترهای مهم می‌پردازیم.

رزولوشن

حداقل استاندارد امروزی، 1080p (Full HD) است. در نمایشگرهای بزرگ‌تر یا برای افرادی که به وضوح بسیار بالا نیاز دارند، رزولوشن‌های QHD یا QHD+ می‌توانند جزئیات بیشتری ارائه دهند. رزولوشن بالاتر به‌معنای متن شفاف‌تر، تصاویر دقیق‌تر و تجربه خوانایی بهتر است.

فناوری پنل

انتخاب میان AMOLED و LCD بخش مهمی از کیفیت تصویر را تعیین می‌کند.

AMOLED معمولا رنگ‌های زنده‌تر، کنتراست بالاتر و مشکی عمیق‌تر تولید می‌کند. در حالی که LCD‌های باکیفیت نیز می‌توانند رنگ‌های دقیق و یکنواختی نور خوبی ارائه دهند، اما در نمایش مشکی واقعی محدودیت دارند.

نرخ نوسازی (Refresh Rate)

نمایشگرهایی با نرخ نوسازی 90 یا 120 هرتز تجربه‌ای روان‌تر و نرم‌تر ارائه می‌دهند؛ چه در اسکرول کردن صفحات و چه در انیمیشن‌ها و بازی‌ها. این تفاوت نسبت به نمایشگرهای 60 هرتزی در عمل کاملا محسوس است.

چگونه می‌توان کیفیت نمایشگر را بدون تجهیزات تخصصی بررسی کرد؟

چند آزمون ساده می‌توانند درک واقعی‌تری از کیفیت نمایشگر ارائه دهند:

نمایش تصویر کاملا سیاه

در پنل‌های LCD، وجود نور نشت‌کرده در لبه‌ها یا گوشه‌ها آشکار می‌شود.

در پنل‌های AMOLED، یکنواختی خاموش‌شدن پیکسل‌ها و نبود نقاط روشن غیرطبیعی قابل بررسی است.

مشاهده عکس‌های با کیفیت بسیار بالا

دیدن عکس‌های با کیفیت بالا در رنگ‌های قرمز، سبز، آبی و پوست انسان کمک می‌کند دقت رنگ، اشباع، و طبیعی‌بودن نمایش محتوا ارزیابی شود. در این مورد، مقایسه با نمایشگر یک دستگاه دیگر نیز می‌تواند مفید باشد.

تغییر زاویه دید

نمایشگرهای باکیفیت در زوایای مختلف:

• روشنایی ثابت‌تری دارند
• رنگ‌ها دچار تغییر نمی‌شوند
• نوشته‌ها محو یا کم‌رنگ نمی‌شوند

نمایشگرهای ضعیف‌تر، با کمی چرخش گوشی، رنگ‌ها را به سمت آبی، زرد یا خاکستری متمایل می‌کنند.

خوانایی متن

دیدن نوشته‌های کوچک در مرورگر یا اپلیکیشن‌ها می‌تواند نشان دهد آیا تراکم پیکسلی کافی است یا خیر. در نمایشگرهای با رزولوشن پایین، لبه‌های حروف دندانه‌دار به نظر می‌رسند.

ترکیب روشنایی مناسب و کیفیت بالا؛ بهترین تجربه ممکن

شناخت تفاوت بین روشنایی و کیفیت کمک می‌کند انتخاب گوشی هوشمند آگاهانه‌تر انجام شود. این اصول نه‌تنها درباره برندهای خاصی مانند سامسونگ صدق می‌کند، بلکه در تمامی گوشی‌های اندرویدی و آیفون‌ها قابل اعمال است.

درنهایت می‌توان گفت نمایشگری که روشنایی کافی برای استفاده در فضای باز، دقت رنگی بالا، کنتراست قوی، نرخ نوسازی بالا و رزولوشن مناسب را با هم ترکیب کند، تجربه‌ای ملموسا بهتر ارائه خواهد کرد؛ چه در زمان تماشای ویدیو، چه مطالعه، چه عکس‌برداری و چه در استفاده ساده روزمره.

بهترین نمایشگرها آن‌هایی هستند که از هر دو جنبه عملکرد مطلوبی دارند؛ روشنایی کافی برای دیدن محتوا در شرایط نوری دشوار و کیفیتی که تجربه بصری را در هر لحظه لذت‌بخش می‌کند.