۹ نکته پنهان درباره آیفون ایر که باید در نظر بگیرید

رویداد امسال اپل شاید مهم‌ترین بازطراحی تاریخ سری پرو آیفون را به نمایش گذاشت، اما شگفتی اصلی در معرفی مدلی تازه بود که آن‌قدر طراحی متفاوت و رادیکالی داشت که اپل تصمیم گرفت آن را از خط تولید اصلی سال 2025 جدا کند و حتی عددی در نامش قرار ندهد. این تصمیم به‌خوبی نشان می‌دهد که اپل نمی‌خواست آن را صرفا نسخه‌ای جانبی از آیفون‌های هم‌رده‌اش بداند، بلکه محصولی فراتر و متفاوت معرفی کرده است.

شایعات درباره کار روی یک آیفون باریک‌تر، از اوایل سال 2024 شروع شد. گزارش‌ها ضدونقیض بودند؛ برخی می‌گفتند ضخامت بین 5.5 تا 6.25 میلی‌متر خواهد بود. با این حال آنچه در نهایت معرفی شد، یعنی ضخامت 5.6 میلی‌متر، در پایین‌ترین بازه پیش‌بینی‌ها قرار گرفت. با این حال حتی همین عدد هم به‌قدری چشمگیر بود که استانداردهای طراحی گوشی‌های هوشمند را جابه‌جا کرد. کافی است به یاد بیاوریم که باریک‌ترین آیفون تاریخ پیش از این، آیفون 6 سال 2014 بود که با ضخامت 6.9 میلی‌متر عرضه شد. یعنی اپل توانسته در فاصله‌ای بیش از یک دهه، نزدیک به 1.3 میلی‌متر دیگر از ضخامت بدنه کم کند؛ کاری که در دنیای سخت‌افزار، دستاوردی بسیار بزرگ محسوب می‌شود.

با وجود تمام شایعات و گزارش‌هایی که پیش‌تر منتشر شده بود، دیدن رونمایی رسمی این دستگاه لحظه‌ای جادویی بود. درست همان‌طور که انتظار می‌رفت، بدنه فوق‌العاده باریک و طراحی مینیمال با تنها یک دوربین پشتی معرفی شد. اما نکته غافلگیرکننده‌تر، توضیح اپل درباره نحوه مهندسی داخلی دستگاه بود؛ تقریبا همه اجزای اصلی به جای بدنه اصلی، در برآمدگی دوربین یا به‌قول اپل "Plateau" جای داده شده‌اند و این موضوع باعث شده باقی فضای دستگاه تقریبا به‌طور کامل به باتری اختصاص پیدا کند. چنین ایده‌ای نشان‌دهنده یک تغییر اساسی در فلسفه طراحی آیفون است؛ تمرکز بیشتر بر دوام شارژ و ساده‌سازی طراحی.

این دستاورد مهندسی، شاید آن چیزی نباشد که بسیاری از کاربران به‌عنوان «نوآوری شگفت‌انگیز» تصور می‌کنند، اما واقعیت این است که اپل در جایی که بیشترین اهمیت را دارد، یعنی طراحی و تجربه کاربری، یک گام بزرگ رو به جلو برداشته است. با این حال، آیفون ایر حال‌وهوایی دوگانه دارد؛ هم شبیه به محصولی تخصصی و خاص است و هم تا حدی حالتی از یک نمونه‌ آزمایشی یا حتی پیش‌نمایش آینده را تداعی می‌کند. دلیل اصلی عرضه این مدل را می‌توان جایگزینی خلا ناشی از توقف تولید آیفون پلاس دانست؛ مدلی که همانند آیفون مینی هیچ‌گاه موفقیت چشمگیری به دست نیاورد.

با این وجود آیفون ایر برخلاف پلاس یا مینی، جایگزین مستقیم آنها نیست؛ بلکه مسیری کاملا متفاوت را پیش گرفته است. شاید همین موضوع هم باعث شده اپل نام آن را «آیفون 17 ایر» نگذارد. این دستگاه صرفا یک آیفون 17 دیگر نیست، بلکه شروع‌کننده‌ نسلی تازه است؛ نسلی که حتی می‌تواند سرنخی از آینده‌ی آیفون‌های تاشو باشد. بسیاری از تحلیلگران باور دارند آنچه اکنون می‌بینیم، اولین گام به‌سوی آیفون فولد است و آیفون ایر شاید فقط سکوی پرتابی به آن مقصد باشد.

البته آیفون فولد حداقل تا یک سال دیگر عرضه نخواهد شد. بنابراین آنچه اکنون در اختیار کاربران قرار دارد، آیفون ایر است؛ محصولی که توان پردازشی مشابه آیفون 17 پرو را در بدنه‌ای به‌شدت باریک ارائه می‌دهد، هرچند به بهای محدودیت در بخش دوربین و ظرفیت باتری. این ترکیب باعث شده آیفون ایر برای گروهی از کاربران بسیار جذاب باشد؛ کسانی که به قابلیت‌های حرفه‌ای عکاسی یا فیلم‌برداری نیاز چندانی ندارند، اما همچنان به‌دنبال محصولی بالاتر از آیفون 17 استاندارد هستند.

درواقع کلید درک جایگاه آیفون ایر همین نکته است؛ این مدل بیش از هر چیز در دو بخش دوربین و باتری مصالحه کرده است. این تغییرات همان مواردی هستند که از همان نگاه اول به چشم می‌آیند، اما داستان به همین‌جا ختم نمی‌شود؛ چراکه در دل طراحی باریک و ساده این محصول، جزئیات کوچک و پنهانی نهفته است که باید پیش از تصمیم به خرید به آن‌ها توجه کرد. در ادامه، 9 نکته‌ ظریف و کمتر دیده‌شده‌ای را بررسی می‌کنیم که می‌توانند نقش مهمی در انتخاب کاربران ایفا کنند.

سیستم دوربین تک‌لنزه؛ محدودیت یا برگ برنده؟

یکی از بارزترین محدودیت‌های آیفون ایر، وجود تنها یک دوربین در پنل پشتی آن است. این موضوع در نگاه اول می‌تواند یک نقطه‌ضعف بزرگ به‌حساب بیاید، اما اگر کمی دقیق‌تر بررسی کنیم، باید گفت این انتخاب تا حدی جنبه‌ مثبت هم دارد. دلیلش این است که نباید آیفون ایر را با دیگر گوشی تک‌دوربینه‌ اپل، یعنی آیفون 16e، یکسان دانست. تفاوت‌های چشمگیری میان این دو مدل وجود دارد؛ آیفون ایر از نظر کیفیت و امکانات، بهترین آیفون تک‌دوربینه‌ای است که اپل تاکنون ساخته و فاصله‌ محسوسی با نمونه‌های قبلی دارد.

البته این تصمیم به معنای حذف برخی قابلیت‌های مهم است. نبود لنز دوم اولتراواید باعث می‌شود امکاناتی مثل حالت سینماتیک (Cinematic Mode)، ثبت عکس‌ها و ویدئوهای سه‌بعدی (Spatial Photos & Videos) و عکاسی ماکرو از دسترس کاربران خارج شود. این ویژگی‌ها همگی به وجود لنز فوق عریض وابسته هستند و طبیعی است که در محصولی با طراحی فوق باریک، اپل اولویت را روی ساده‌سازی ماژول دوربین گذاشته است.

از سوی دیگر، با وجود بهره‌مندی آیفون ایر از همان تراشه‌ قدرتمند A19 Pro که در آیفون ۱۷ پرو دیده می‌شود، همچنان برخی قابلیت‌های حرفه‌ای فیلم‌برداری در آن غیرفعال شده‌اند. برای مثال، امکاناتی مانند ProRes RAW، فرمت ACES، ضبط ویدئو در حالت Log 2 و پشتیبانی از Genlock در آیفون ایر حضور ندارند. این ویژگی‌ها به‌طور مشخص برای فیلم‌سازان، متخصصان تصویربرداری و تولیدکنندگان محتوا طراحی شده‌اند و اپل آنها را به‌عنوان ویژگی متمایزی میان مدل‌های پرو و سایر مدل‌ها حفظ کرده است. در نتیجه، نبودشان در آیفون ایر چندان غیرمنتظره نیست.

با کنار گذاشتن این محدودیت‌ها، باید گفت دوربینی که آیفون ایر ارائه می‌دهد، همچنان بسیار توانمند است. این گوشی به یک دوربین 48 مگاپیکسلی فیوژن مجهز شده که تمام قابلیت‌های دوربین اصلی سایر مدل‌های آیفون 17 را در اختیار کاربر قرار می‌دهد. از جمله این قابلیت‌ها می‌توان به بزرگ‌نمایی اپتیکال 2 برابر از طریق فناوری Pixel Binning، لرزش‌گیر اپتیکال مبتنی بر جابه‌جایی حسگر (Sensor-Shift OIS)، امکانات نسل جدید عکاسی پرتره با کنترل دقیق عمق میدان و فوکوس و همچنین آخرین نسل از سبک‌های عکاسی اپل اشاره کرد. علاوه بر این، به لطف همان فناوری Sensor-Shift OIS، آیفون ایر از حالت Action Mode هم پشتیبانی می‌کند؛ قابلیتی که امکان ثبت ویدئوهای روان و بدون لرزش در حرکت‌های شدید را فراهم می‌سازد.

نکته‌ جالب دیگر، تفاوت در نحوه بازاریابی اپل برای دوربین این گوشی‌هاست. اپل، آیفون 16e را یک «سیستم دوربین 2 در 1» معرفی می‌کند؛ عبارتی که بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد تا واقعی. در مقابل، آیفون ایر با عنوان یک «سیستم دوربین 48 مگاپیکسلی فیوژن» معرفی شده که به‌طور عینی قابلیت‌های گسترده‌تر و پیشرفته‌تری نسبت به مدل آیفون 16e ارائه می‌دهد.

دوام شگفت‌انگیز؛ باریک اما مقاوم

وقتی صحبت از آیفونی با ضخامت تنها 5.6 میلی‌متر می‌شود، طبیعی است که اولین پرسش ذهن بسیاری از کاربران و منتقدان این باشد: «آیا چنین دستگاه باریکی می‌تواند دوام کافی داشته باشد؟» همین موضوع باعث شد از همان لحظه‌ معرفی، کارشناسان حوزه فناوری پیش‌بینی کنند که آیفون ایر در معرض آزمایش‌های فشاری و تست‌های مقاومت متعددی قرار خواهد گرفت. تقریبا هر بار که اپل محصولی متفاوت معرفی می‌کند، موجی از بررسی‌های غیررسمی در شبکه‌های اجتماعی آغاز می‌شود.

اما امسال اپل تصمیم گرفت پیش‌دستی کند و پیش از آنکه این تردیدها به اوج برسند، خودش ویدئوی رسمی از تست‌های داخلی آیفون ایر منتشر کرد. در ویدئویی ارائه شده، اپل نشان داد چگونه این گوشی باریک را زیر فشار مستقیم قرار داده است؛ دستگاه فشار صنعتی به‌طور دقیق 130 پوند فشار را روی بخش میانی بدنه وارد کرد. نتیجه جالب بود؛ بدنه‌ آیفون ایر کمی خم شد، اما به‌محض برداشتن فشار، دوباره به حالت اولیه بازگشت. این موضوع نشان داد که ساختار داخلی دستگاه به‌گونه‌ای طراحی شده که خاصیت ارتجاعی و مقاومت همزمان را داشته باشد.

در میان آزمایش‌های صورت گرفته، ویدئوی معروف کانال JerryRigEverything توجه زیادی جلب کرد. در این تست مشخص شد که آیفون ایر برخلاف تصور اولیه، با فشار دست انسان خم نمی‌شود. برای شکستن مقاومت آن، نیاز به نیروی مکانیکی و متمرکز وجود داشت. در نهایت با اعمال 215 پوند فشار نقطه‌ای، شیشه جلویی دستگاه شکست، اما نکته شگفت‌انگیز این بود که حتی پس از شکستگی شیشه، آیفون ایر همچنان روشن و قابل استفاده باقی ماند. چنین عملکردی نه‌تنها فراتر از انتظارات برای دستگاهی فوق‌باریک است، بلکه نقطه قوت بزرگی برای اپل محسوب می‌شود.

این نتایج نشان می‌دهد که اپل در طراحی آیفون ایر تنها به زیبایی ظاهری و باریکی بدنه بسنده نکرده، بلکه به‌طور جدی بر روی مهندسی ساخت و استحکام نیز کار کرده است. استفاده از آلیاژهای مقاوم در بدنه، طراحی داخلی مبتنی بر "Plateau" و توزیع هوشمندانه اجزا احتمالا نقشی کلیدی در ایجاد چنین سطحی از دوام داشته‌اند.

شارژ کندتر؛ عقب‌ماندگی در دل نوآوری

پس از بررسی مقاومت و طراحی، نوبت به یکی از محدودیت‌های ظریف‌تر آیفون ایر می‌رسد؛ موضوعی که شاید در نگاه اول چندان جدی به نظر نرسد، اما برای کاربرانی که به سرعت شارژ اهمیت زیادی می‌دهند، می‌تواند نکته‌ای تعیین‌کننده باشد.

اپل در سال جاری سرعت شارژ سیمی مدل‌های سری آیفون 17 را افزایش داد تا تجربه بهتری نسبت به نسل‌های قبلی ارائه کند. با این حال، آیفون ایر در این زمینه کمی متفاوت عمل کرده و بیشتر نشان داده که ارتباط کمتری با این سری جدید پرچمداران دارد، اما چرا؟ چون برخلاف آیفون 17، این گوشی همچنان با همان استاندارد سرعت شارژ مدل‌های سال گذشته عرضه می‌شود؛ سرعتی که جالب است بدانید از سال 2017 تاکنون تغییر چندانی نداشته است.

براساس مشخصات رسمی اپل، آیفون ایر با استفاده از یک آداپتور 20 وات می‌تواند طی حدود 30 دقیقه به شارژ 50 درصدی برسد. این دقیقا همان زمانی است که مدل‌های آیفون 17 هم با همین آداپتور برای رسیدن به سطح مشابه نیاز دارند. با این حال تفاوت زمانی آشکار می‌شود که از آداپتورهای قدرتمندتر استفاده کنید. در آیفون 17، اگر دستگاه را به یک شارژر 40 وات متصل کنید، زمان لازم برای رسیدن به 50 درصد شارژ به حدود 20 دقیقه کاهش پیدا می‌کند. این مزیت اما در آیفون ایر وجود ندارد و همچنان محدودیت شارژ کندتر پابرجاست.

البته هنوز باید منتظر تست‌های عملی و آزمایش‌های دنیای واقعی باشیم تا بتوان با قطعیت درباره سرعت شارژ کامل آیفون ایر نظر داد، اما یک نکته منطقی را می‌توان همین حالا پیش‌بینی کرد؛ ظرفیت باتری در آیفون ایر کوچک‌تر از سایر اعضای خانواده است. این یعنی زمان کلی برای رسیدن به 100 درصد احتمالا کوتاه‌تر خواهد بود، چون باتری انرژی کمتری نیاز دارد. با این حال، حتی اگر این زمان اندکی کاهش پیدا کند، مشکل اصلی همچنان باقی است؛ سرعت شارژی آیفون ایر همچنان کمتر از مدل‌های پرو یا حتی آیفون 17 استاندارد است.

سرعت انتقال USB 2؛ عقب‌ماندگی محسوس در دنیای مدرن

یکی دیگر از قابلیت‌هایی که آیفون ایر از آن بی‌بهره مانده، سرعت بالاتر انتقال داده از طریق پورت USB است؛ قابلیتی که اپل برای اولین‌بار در سری آیفون 15 پرو معرفی کرد و حالا در مدل‌های آیفون 17 پرو و آیفون 17 پرو مکس نیز ادامه یافته است. در حالی که این پرچمداران حرفه‌ای از استاندارد USB 3 بهره می‌برند، آیفون ایر همچنان به یک پورت USB-C با سرعت USB 2.0 مجهز است.

این تفاوت در ظاهر شاید چندان مهم به نظر نرسد، اما وقتی وارد جزئیات می‌شویم، موضوع جدی‌تر می‌شود. در عمل، این یعنی نرخ انتقال داده در آیفون ایر حداکثر به 480 مگابیت بر ثانیه محدود می‌شود، در حالی که در مدل‌های پرو جدید اپل، این سرعت به رقم فوق‌العاده‌ی 10 گیگابیت بر ثانیه می‌رسد. برای درک بهتر این تفاوت باید توجه داشت که سرعت 10 گیگابیتی تقریباً 20 برابر سریع‌تر از USB 2.0 است؛ بنابراین اگر کسی بخواهد حجم بزرگی از فایل‌های ویدئویی 4K یا عکس‌های RAW را منتقل کند، مدت زمان صرف‌شده در آیفون ایر به‌مراتب طولانی‌تر خواهد بود.

اپل به‌طور واضح این قابلیت را به‌عنوان ویژگی انحصاری مدل‌های پرو در نظر گرفته است. دلیل هم روشن است؛ کاربران حرفه‌ای در حوزه‌هایی مثل فیلم‌برداری سینمایی یا عکاسی با کیفیت RAW به سرعت انتقال بالایی نیاز دارند. حجم فایل‌های RAW یا ویدئوهای 4K و 8K به قدری زیاد است که بدون چنین سرعتی، انتقال داده به یک فرآیند خسته‌کننده و زمان‌بر تبدیل می‌شود. به همین خاطر اپل تصمیم گرفته مرز میان کاربران عادی و کاربران حرفه‌ای را با همین تفاوت سرعت مشخص کند.

با این حال، باید به این نکته هم توجه داشت که برای بسیاری از کاربران معمولی، این محدودیت تاثیر چندانی در تجربه روزمره ایجاد نمی‌کند. بیشتر افراد امروزه به جای اتصال مستقیم کابل به کامپیوتر، از سرویس‌های ابری مانند iCloud برای تهیه نسخه پشتیبان، انتقال عکس‌ها و همگام‌سازی داده‌ها استفاده می‌کنند. بنابراین اگر کاربری جزو این گروه باشد، احتمالا حتی متوجه تفاوت USB 2 و USB 3 نخواهد شد.

اما داستان برای کسانی که همچنان به انتقال داده از طریق کابل تکیه دارند، متفاوت است. اگر شما جزو آن دسته از کاربرانی هستید که ترجیح می‌دهید آیفون خود را به‌طور مستقیم به مک یا کامپیوتر متصل و تصاویر یا ویدئوهایتان را به‌صورت فیزیکی منتقل کنید، محدودیت سرعت USB 2 می‌تواند آزاردهنده باشد. این محدودیت مخصوصا زمانی به چشم می‌آید که حجم داده‌ها بزرگ باشد؛ مثلا آرشیو چند گیگابایتی ویدئوهای سفر یا پروژه‌های عکاسی باکیفیت بالا.

وجود تنها یک بلندگو

یکی از تفاوت‌هایی که شاید در نگاه اول چندان به چشم نیاید، اما در عمل تاثیر محسوسی بر تجربه کاربری دارد، مربوط به سیستم صوتی آیفون ایر است. برخلاف دیگر مدل‌های خانواده آیفون که همواره از چینش استریو (دو بلندگو) بهره می‌برند، اپل برای رسیدن به بدنه‌ای باریک‌تر در آیفون ایر تنها به یک بلندگو بسنده کرده است. این بلندگو در بخش بالایی گوشی و دقیقا در قسمت اسپیکر مکالمه (earpiece) تعبیه شده است.

این تصمیم طراحی تنها به معنای حذف صدای استریو نیست، بلکه باعث شده خروجی صوتی دستگاه از جهات مختلف دچار محدودیت شود. گزارش‌های اولیه نشان می‌دهد که آیفون ایر از نظر بلندی صدا فاصله قابل‌توجهی با دیگر مدل‌های اخیر آیفون دارد و نمی‌تواند به حجم صوتی مشابه آن‌ها برسد. علاوه بر این، کیفیت صدا نیز به‌جای عمق و پویایی، حالتی تخت و کم‌جزئیات پیدا کرده که برای کاربرانی که به کیفیت صوت اهمیت زیادی می‌دهند چندان خوشایند نخواهد بود.

البته برای استفاده‌های روزمره مانند پخش موسیقی در پس‌زمینه یا گوش دادن به پادکست، این ضعف چندان آزاردهنده نخواهد بود. با این حال اگر علاقه‌مند به تجربه بازی‌های ویدئویی با جلوه‌های صوتی غنی یا تماشای فیلم و سریال با کیفیت سینمایی باشید، احتمالا متوجه محدودیت‌های جدی آیفون ایر در زمینه صدا خواهید شد و خروجی آن در مقایسه با مدل‌های مجهز به دو بلندگو ضعیف و کم‌رمق به نظر خواهد رسید.

با این حال، نباید فراموش کرد که بخش بزرگی از کاربران آیفون به‌طور روزانه از ایرپادز یا سایر هدفون‌های بی‌سیم و سیمی برای گوش دادن به موسیقی یا تماشای فیلم استفاده می‌کنند. برای این گروه از کاربران، محدودیت تک‌بلندگو بودن آیفون ایر اهمیت چندانی ندارد، زیرا کیفیت صدای ارائه‌شده توسط هدفون‌ها عملا این ضعف سخت‌افزاری را پوشش می‌دهد.

بازخورد هپتیک ضعیف‌تر

علاوه بر صدای ضعیف‌تر ناشی از وجود تنها یک بلندگو، گزارش‌های متعددی نشان می‌دهند که آیفون ایر از نظر بازخورد لمسی (Haptics) نیز در مقایسه با مدل‌های ضخیم‌تر و استاندارد آیفون، عملکردی ضعیف‌تر دارد. اپل برای کاهش وزن و ضخامت این گوشی ناچار شده از موتور تپتیک (Taptic Engine) کوچک‌تر و سبک‌تری استفاده کند؛ همین موضوع باعث شده قدرت لرزش دستگاه نسبت به آیفون‌های دیگر تقریبا نصف شود.

به زبان ساده‌تر، وقتی اعلان جدیدی دریافت می‌کنید یا تماسی برقرار می‌شود، شدت لرزشی که در جیب احساس می‌کنید به‌مراتب کمتر از چیزی است که در مدل‌های دیگر مثل آیفون 17 یا آیفون 17 پرو تجربه می‌کنید. ترکیب این موضوع با وزن بسیار سبک‌تر آیفون ایر، به این معناست که در بسیاری از مواقع ممکن است متوجه هشدار لرزشی گوشی در جیب خود نشوید. برای کاربرانی که به اعلان‌های لرزشی به‌عنوان جایگزین صدا وابسته هستند، این تغییر می‌تواند یک محدودیت واقعی باشد.

البته در برخی سناریوها، این ضعف چندان محسوس نیست. برای مثال، بازخوردهای لمسی مربوط به صفحه‌کلید (Keyboard Haptics) که هنگام تایپ فعال می‌شود، ذاتا سبک و کم‌قدرت هستند و تفاوت آیفون ایر با سایر مدل‌ها در این زمینه چندان به چشم نمی‌آید. اما وقتی صحبت از اعلان‌های مهم، تماس‌های ورودی یا هشدارهای سیستمی می‌شود، اکثریت گزارش‌ها نشان می‌دهند که شدت بازخورد لمسی در آیفون ایر به‌طور واضح ضعیف‌تر است.

پردازنده گرافیکی ضعیف‌تر در آیفون ایر

پیش از معرفی رسمی آیفون ایر، شایعات ضد و نقیض زیادی درباره تراشه‌ای که اپل در این گوشی فوق باریک به کار خواهد برد، منتشر شده بود. برخی تحلیلگران پیش‌بینی می‌کردند که اپل تنها از نسخه استاندارد A19 استفاده کند، در حالی که گروهی دیگر احتمال می‌دادند این دستگاه به تراشه‌ای ضعیف‌تر مجهز شود. با این حال در نهایت، برخلاف بسیاری از گمانه‌زنی‌ها، اپل تصمیم گرفت تراشه‌ قدرتمندتر A19 Pro را به آیفون ایر بیاورد؛ اقدامی که برای بسیاری از کاربران و کارشناسان یک غافلگیری خوشایند بود.

به لطف این انتخاب، عملکرد کلی آیفون ایر در اغلب وظایف روزمره مانند اجرای برنامه‌ها، مدیریت مالتی‌تسکینگ، عکاسی، ویرایش عکس یا استفاده از شبکه‌های اجتماعی تقریبا هم‌سطح با مدل‌های گران‌قیمت‌تر یعنی آیفون 17 پرو و آیفون 17 پرو مکس خواهد بود. به عبارت دیگر، در کاربری‌های معمول تفاوت محسوسی میان این مدل‌ها احساس نمی‌شود، اما وقتی پای بازی‌های سنگین و گرافیک‌محور به میان می‌آید، داستان کمی متفاوت است.

علت اصلی این تفاوت به نسخه‌ خاصی از A19 Pro برمی‌گردد که اپل برای آیفون ایر انتخاب کرده است. این تراشه یک نسخه‌ اصطلاحا Binned است؛ یعنی در فرآیند تولید، برخی از هسته‌های گرافیکی غیرفعال شده‌اند. در نتیجه، آیفون ایر تنها به 5 هسته GPU مجهز بوده، در حالی که آیفون 17 پرو دارای 6 هسته GPU فعال است. همین یک هسته کمتر در پردازش‌های گرافیکی سنگین مانند اجرای بازی‌های AAA یا رندر ویدئو می‌تواند به کاهش جزئی در نرخ فریم یا سرعت پردازش منجر شود.

محدودیت دیگر به سیستم خنک‌کننده بازمی‌گردد. مدل‌های آیفون 17 پرو به یک Vapor Chamber Cooling یا خنک‌کننده‌ محفظه بخار مجهز هستند که گرما را سریع‌تر دفع می‌کند و اجازه می‌دهد دستگاه برای مدت طولانی‌تری در اوج توان باقی بماند. با این وجود آیفون ایر فاقد این فناوری است. بنابراین، هنگام اجرای بازی‌های سنگین، گوشی در ابتدا عملکردی روان و سریع ارائه می‌دهد، اما خیلی زودتر از مدل‌های پرو داغ می‌کند. این افزایش دما موجب فعال شدن مکانیزم‌های Throttling (کاهش خودکار توان پردازنده برای کنترل حرارت) شده و در نتیجه، سرعت پردازش و نرخ فریم بعد از مدتی افت می‌کند.

با این وجود، باید در نظر داشت که حتی با این محدودیت‌ها، آیفون ایر همچنان یکی از قدرتمندترین گوشی‌های باریک موجود در بازار است و توانایی اجرای بازی‌های کنسولی در سطح بالا را دارد. اما کاربران حرفه‌ای یا علاقه‌مندان جدی به گیمینگ که جلسات طولانی بازی را تجربه می‌کنند، احتمالا مدل‌های پرو را انتخاب خواهند کرد تا از پایداری بیشتر و عملکرد طولانی‌مدت‌تری بهره‌مند شوند.

نبود پشتیبانی از mmWave در آیفون ایر

یکی از تغییرات مهم و بحث‌برانگیز در آیفون ایر مربوط به بخش مودم 5G است. اپل برای نخستین‌بار در یک مدل اصلی تصمیم گرفت به‌جای تراشه‌های مودم کوالکام از راهکار اختصاصی خود استفاده کند. این تراشه جدید که C1X نام دارد، نسخه‌ ارتقایافته‌ای از مودم C1 است؛ همان مدلی که پیش‌تر در آیفون 16e معرفی شده بود.

اپل ادعا می‌کند که نسخه‌ X نسبت به نسل قبلی خود 2 برابر سریع‌تر عمل می‌کند و همچنین از نظر مصرف انرژی 30 درصد بهینه‌تر است. این به معنای سرعت بیشتر در اتصال‌های 5G و کاهش مصرف باتری هنگام استفاده مداوم از اینترنت موبایل است. با این حال، یک محدودیت اساسی همچنان وجود دارد؛ عدم پشتیبانی از باندهای فرکانسی mmWave.

برای روشن شدن موضوع، باید گفت که فناوری 5G به‌طور کلی روی دو باند فرکانسی اصلی عرضه می‌شود:

• Sub-6GHz که پوشش وسیع‌تر و پایدارتری دارد، اما سرعت آن نسبتا کمتر است.
• mmWave که روی فرکانس‌های بسیار بالاتر کار می‌کند و می‌تواند سرعت‌های فوق‌العاده بالا و تاخیر بسیار کم را ارائه دهد.

آیفون ایر تنها از باند Sub-6 پشتیبانی می‌کند و خبری از mmWave در آن نیست. در نگاه اول، این محدودیت چندان مهم به نظر نمی‌رسد، چراکه اکثر کاربران هم بخش زیادی از زمان خود را در مناطق تحت پوشش Sub-6 سپری می‌کنند. با این حال تفاوت اصلی در مکان‌های شلوغ و پرترافیک مثل استادیوم‌ها، فرودگاه‌ها یا کنسرت‌ها نمایان می‌شود. در چنین محیط‌هایی که هزاران نفر به‌طور همزمان به شبکه 5G متصل می‌شوند، mmWave با پهنای باند بالاتر می‌تواند تجربه‌ اتصال روان‌تر و سریع‌تری را فراهم کند.

به همین دلیل، انتظار می‌رود مدل‌های دیگر سری آیفون 17 یعنی آیفون 17، آیفون 17 پرو و آیفون 17 پرو مکس در چنین سناریوهایی عملکرد بهتری نسبت به آیفون ایر داشته باشند، دست‌کم در بازار ایالات متحده. چراکه آمریکا همچنان تنها بازاری است که اپل در آن نسخه‌های مجهز به mmWave را به‌فروش می‌رساند. در سایر مناطق جهان، حتی مدل‌های پرو نیز عموما فقط با پشتیبانی از Sub-6 عرضه می‌شوند.

پاشنه‌آشیل مدل‌های مشکی

در نهایت، یکی دیگر از جزئیات ظاهری که باید قبل از خرید آیفون ایر به آن توجه کنید، رنگ دستگاه است. گزارش‌های متعددی حاکی از آن است که نسخه‌ Space Black این گوشی به‌سرعت دچار خط و خش می‌شود و به اصطلاح یک «بدنه جاذب خط و خش» دارد.

به نظر می‌رسد امسال، در رنگ‌های تیره‌ Ceramic Shield اپل یک مشکل جزئی وجود دارد. همان‌طور که مشاهدات کاربران نشان می‌دهد، هر دو مدل آیفون 17 پرو با رنگ Deep Blue و همچنین آیفون ایر با رنگ Space Black در بخش پشتی، به‌خصوص در اطراف حلقه‌ شارژ MagSafe، دچار خراش یا تغییر رنگ می‌شوند. نکته جالب این است که این مشکل حتی در مدل‌هایی که هنوز روی نمایشگاه فروشگاه‌ها هستند هم مشاهده شده؛ یعنی احتمالا پس از خرید و استفاده روزمره، این تغییرات روی گوشی شما نیز نمایان خواهد شد.

با این حال، خبر خوب این است که این مشکل تنها مربوط به رنگ Space Black است. سه رنگ دیگر آیفون ایر یعنی Sky Blue، Light Gold و Cloud White چنین مشکلاتی از خود نشان نداده‌اند و ظاهرا دوام سطح پشتی آنها در برابر خط و خش بهتر است. بنابراین، اگر به دوام ظاهری گوشی و حفظ زیبایی آن اهمیت می‌دهید، انتخاب یکی از این رنگ‌های روشن‌تر می‌تواند تجربه بهتری فراهم کند و نگرانی‌های مربوط به خش و تغییر رنگ را کاهش دهد.