۸ باور غلط در گوشی‌های هوشمند که باید بدانید
شایعات و باورهای غلط همیشه در هر موضوعی وجود دارند. در دنیای اندروید نیز از قرار دادن گوشی در فریزر گرفته تا ریختن خمیر دندان روی صفحه شکسته همه و همه جزو باورهای غلطی هستند که تنها می‌توانند آسیب‌زا باشند، بلکه می‌توانند به خرابی‌های جدید و جدی نیز منجر شوند.
تبلیغات
گوشی هوشمند شما یک سیستم پیچیده و بهینه‌سازی‌شده از سخت‌افزار و نرم‌افزار است که فرآیندهای خود را به‌طور مستقل مدیریت می‌کند. دخالت در عملکردهای ذاتی آن به ندرت ضروری است و هرگونه اقدام ناآگاهانه می‌تواند به افت عملکرد یا حتی آسیب دائمی به دستگاه منجر شود. حتی زمانی که دستگاه آسیب دیده است، راه‌حل‌های خانگی و غیرتخصصی اغلب بیشتر از آنکه مفید باشند، مخرب هستند. اگر شما نیز برای بهبود عملکرد یا تعمیر گوشی خود به چنین ترفندهایی متوسل می‌شوید، این هشت مورد به شما نشان می‌دهد که چرا باید فوراً دست نگه دارید.
قرار دادن گوشی خیس در برنج، آن را نجات می‌دهد
فرض کنید نمایشگر یک لپ‌تاپ که تمام شب کنار پنجره‌ای باز مانده، کاملاً در اثر باران خیس شده است، اما خوشبختانه قطعات داخلی آن آسیب ندیده‌اند. تقریباً تمام راهنماهای آنلاین و ویدیوهای آموزشی، دفن کردن دستگاه در کیسه برنج را به‌عنوان اولین راه‌حل پیشنهاد می‌دهند. با این حال، اگر همین دستگاه صرفاً در معرض هوای آزاد قرار گیرد تا به شکل طبیعی خشک شود، نمایشگر آن پس از مدتی به حالت اول باز خواهد گشت. شاید این اتفاق، شانسی به نظر برسد، اما حقیقت آن است که برنج هیچ‌گاه نمی‌توانست روند خشک شدن را تسریع کند. این باور عمومی از آنجا نشأت می‌گیرد که برنج هنگام پخت، آب را به خود جذب می‌کند. اما واقعیت این است که برنج در مقایسه با جاذب‌های رطوبت استاندارد مانند بسته‌های سیلیکا ژل، عملکردی بسیار ضعیف دارد. برنج تنها قادر است رطوبت سطحی را با سرعت بسیار کم جذب کند. علاوه بر این، نشاسته و ذرات ریز برنج می‌توانند وارد درگاه‌های دستگاه شده و با ایجاد انسداد یا خوردگی، آسیب بیشتری به بار آورند.
راهکار صحیح: در چنین شرایطی، فوراً دستگاه را خاموش کنید تا از اتصال کوتاه جلوگیری شود. در صورت امکان، قاب پشتی آن را باز کرده و در محلی با تهویه مناسب قرار دهید یا آن را همراه با چند بسته سیلیکا ژل در یک ظرف دربسته بگذارید. اگر آب به قطعات داخلی نفوذ کرده است، برای پاک‌سازی تخصصی حتماً به یک تعمیرکار مراجعه کنید.
قرار دادن گوشی در فریزر، باتری را احیا می‌کند
این شایعه به همان اندازه که عجیب است، خطرناک نیز هست. منطق پشت این ایده آن است که قرار دادن دستگاه در فریزر می‌تواند باتری ضعیف، داغ‌شده یا کند را «ریست» کند. در بحث‌های آنلاین، کاربرانی به چشم می‌خورند که این روش را موفقیت‌آمیز توصیف کرده‌اند. اما سرنوشت بلندمدت دستگاه آن‌ها نامشخص است و می‌توان با اطمینان گفت که هرگونه تأثیر مثبت احتمالی، بسیار کوتاه‌مدت خواهد بود.
اکثر گوشی‌های هوشمند از باتری‌های لیتیوم-یونی استفاده می‌کنند که به شدت به دماهای حدی (بسیار سرد یا بسیار گرم) حساس هستند. دماهای انجماد، سرعت واکنش‌های شیمیایی درون سلول‌های باتری را به شدت کاهش داده و باعث ناپایداری آن‌ها می‌شود. این فرآیند در طول زمان، عمر مفید باتری را به شکل چشمگیری کوتاه می‌کند. مخاطره‌ی بزرگ‌تر، پدیده‌ی «میعان» است. هنگامی که گوشی سرد را از فریزر خارج می‌کنید، تماس آن با هوای گرم و مرطوب محیط باعث تشکیل قطرات آب روی قطعات داخلی و خارجی آن می‌شود. این رطوبت به سادگی می‌تواند به مدارها نفوذ کرده و منجر به اتصال کوتاه و خوردگی جبران‌ناپذیر شود.
حالت هواپیما سرعت شارژ را دو برابر می‌کند
در شبکه‌های اجتماعی این تصور رواج پیدا کرده که فعال کردن حالت هواپیما، یک راز پنهان برای شارژ فوق‌سریع گوشی است. استدلال پشت این ادعا ساده است: وقتی ارتباطات رادیویی (شبکه موبایل، وای‌فای و بلوتوث) قطع می‌شوند، گوشی انرژی کمتری مصرف می‌کند و تمام توان ورودی شارژر به باتری اختصاص می‌یابد. اما این استدلال یک فاکتور مهم را نادیده می‌گیرد: شارژرهای مدرن، توانی بسیار بالاتر از مصرف لحظه‌ای دستگاه (چند ده وات) را به آن منتقل می‌کنند. در این مقیاس، انرژی ناچیزی که با غیرفعال کردن آنتن‌ها ذخیره می‌شود، آن‌قدر جزئی است که تفاوت چشمگیری ایجاد نخواهد کرد. در بهترین حالت، ممکن است کل فرآیند شارژ تنها چند دقیقه زودتر به پایان برسد.
برای دستیابی به شارژ سریع و ایمن واقعی، باید به چند نکته کلیدی توجه کرد. نخستین و مهم‌ترین اصل، استفاده از ترکیب صحیح شارژر و کابل است؛ زیرا استفاده از آداپتور و کابل ناسازگار یا بی‌کیفیت، یک گلوگاه جدی برای سرعت شارژ ایجاد می‌کند. علاوه بر این، دما فاکتور کلیدی دیگری است، چرا که باتری‌ها در دمای خنک با حداکثر بازدهی شارژ می‌شوند و هرگز نباید گوشی را زیر بالش، در معرض آفتاب مستقیم یا حین اجرای بازی‌های سنگین شارژ کرد. در نهایت، اگر زمان برایتان اهمیت حیاتی دارد، دستگاه را کاملاً خاموش کنید. این تنها راهی است که تضمین می‌کند تمام توان ورودی، بدون هیچ‌گونه اتلاف انرژی، مستقیماً به باتری تزریق می‌شود.
بستن اپلیکیشن‌های پس‌زمینه، عمر باتری را افزایش می‌دهد
بسیاری از کاربران تصور می‌کنند بستن وسواس‌گونه اپلیکیشن‌ها از منوی برنامه‌های اخیر، یک عادت خوب برای حفظ سلامت باتری و آزاد کردن حافظه است. گذشته از این، لذت روانی حاصل از «پاک‌سازی» و دیدن یک صفحه خالی از اپلیکیشن‌های اخیر، انگیزه‌ای قوی برای این کار است. اما حقیقت طعنه‌آمیز ماجرا این است که این عمل نه تنها مفید نیست، بلکه مصرف باتری را افزایش می‌دهد.
سیستم‌عامل‌های مدرن به گونه‌ای طراحی شده‌اند که اپلیکیشن‌های پس‌زمینه را در یک حالت «تعلیق» یا «انجماد» قرار می‌دهند؛ در این حالت، آن‌ها تقریباً هیچ منبعی از پردازنده یا باتری مصرف نمی‌کنند. وقتی شما یک اپ را به صورت دستی می‌بندید، آن را از حافظه سریع رَم پاک می‌کنید. در نتیجه، دفعه بعدی که آن را باز می‌کنید، سیستم مجبور می‌شود آن را از ابتدا و از حافظه کندترِ داخلی بارگذاری کند. این کار پردازنده را وادار به یک چرخه کاری سنگین‌تر می‌کند. پردازنده (CPU)، پس از نمایشگر، حریص‌ترین قطعه در مصرف انرژی است. بنابراین، بستن و باز کردن مداوم اپ‌ها، باتری بیشتری را نسبت به رها کردن آن‌ها در پس‌زمینه مصرف می‌کند. چه زمانی باید یک اپ را به صورت دستی ببندید؟ تنها زمانی که یک اپلیکیشن هنگ کرده، دچار مشکل شده یا رفتار غیرعادی از خود نشان می‌دهد. در غیر این صورت، اجازه دهید سیستم‌عامل کار خود را انجام دهد.
رم بیشتر، همیشه به معنای گوشی سریع‌تر است
این قاعده در دنیای کامپیوترهای شخصی و لپ‌تاپ‌ها تا حد زیادی صادق است؛ دو برابر کردن رَم معمولاً به جهش قابل توجهی در عملکرد منجر می‌شود. اما اکوسیستم موبایل، قواعد خاص خود را دارد. سیستم‌عامل‌های مدرن موبایل (اندروید و iOS) منابع را به شکل بسیار تهاجمی و هوشمندانه مدیریت می‌کنند. آن‌ها به طور خودکار اپ‌های بلااستفاده را معلق کرده و منابع آن‌ها را آزاد می‌کنند. به همین خاطر است که یک گوشی ۸ گیگابایتی با نرم‌افزار بهینه‌سازی شده (مانند گوگل پیکسل) به راحتی می‌تواند از یک گوشی ۱۶ گیگابایتی که درگیر یک رابط کاربری سنگین و پر از اضافات است، سریع‌تر باشد.
قابلیت‌هایی مانند «افزایش رم» نیز بیشتر یک ترفند بازاریابی هستند. این ویژگی بخشی از حافظه کند داخلی را به عنوان رَم مجازی استفاده می‌کند که سرعت آن به هیچ وجه با رَم واقعی قابل مقایسه نیست. بنابراین، رویکرد هوشمندانه این است که هنگام خرید، به جای وسواس روی عدد رَم، به «توازن» کلی دستگاه، یعنی هماهنگی میان پردازنده بهینه، حافظه داخلی پرسرعت (UFS) و نرم‌افزار سبک، توجه کنید. برای کاربرانی که در حال حاضر با کندی دستگاه خود مواجه هستند نیز راهکارهای بهتری وجود دارد؛ بهتر است حداقل ۲۰ درصد از حافظه داخلی را خالی نگه دارند، اپ‌های غیرضروری را پاک کنند و انجام ریبوت‌های دوره‌ای برای پاک‌سازی حافظه را به یک عادت تبدیل کنند. این کارها می‌توانند خون تازه‌ای به رگ‌های دستگاهشان تزریق کنند.
حالت ناشناس، سپری در برابر جاسوسان آنلاین
بسیاری از کاربران با این امید به حالت ناشناس (Incognito) پناه می‌برند که تاریخچه فعالیت‌های خصوصی‌شان برای همیشه محرمانه باقی بماند. اما این ردای نامرئی‌کننده، آن‌قدرها هم که به نظر می‌رسد، ضخیم و نفوذناپذیر نیست. عملکرد اصلی حالت ناشناس، جلوگیری از ذخیره‌سازی اطلاعات روی دستگاه شماست. پس از پایان جلسه و بستن پنجره، تاریخچه بازدید، کوکی‌ها و اطلاعات وارد شده در فرم‌ها به طور خودکار حذف می‌شوند. این یک لایه حفاظتی مفید است تا اگر شخص دیگری به دستگاه شما دسترسی پیدا کرد، نتواند ردپای دیجیتال شما را دنبال کند.
با این حال، این قابلیت صرفاً یک پاک‌کن محلی است. فعالیت آنلاین شما همچنان از سرورهای شرکت ارائه‌دهنده خدمات اینترنت، شبکه وای‌فای محل کار یا دانشگاه عبور می‌کند و تمام این نهادها قادر به مشاهده و ثبت تمام فعالیت‌های شما هستند. اگر به وب‌سایت‌های بحث‌برانگیز سر زده‌اید، آماده یک شوک ناگوار باشید؛ چرا که آدرس IP، مشخصات دستگاه و حساب‌های کاربری شما کاملاً برای این ناظران آشکار است.
تصویر پس‌زمینه تیره، مصرف باتری را کاهش می‌دهد
این باور که والپیپرهای تیره به افزایش عمر باتری کمک می‌کنند، یکی از رایج‌ترین تصورات غلط است که حقیقتی نصفه‌ونیمه در خود دارد. کلید حل این معما، در فناوری ساخت نمایشگر گوشی شما نهفته است. نمایشگرهای LCD (و انواع مشابه آن مانند PLS)، متکی به یک پنل نور پس‌زمینه هستند که همواره روشن است و نور سفید یکنواختی را تولید می‌کند. رنگ‌ها با مسدود کردن یا عبور دادن این نور از فیلترهای رنگی ایجاد می‌شوند. بنابراین، نمایش رنگ سیاه در این پنل‌ها تنها به معنای جلوگیری از عبور نور است، نه خاموش کردن منبع آن. در نتیجه، یک والپیپر کاملاً سیاه به اندازه یک والپیپر کاملاً سفید انرژی مصرف می‌کند.
در مقابل، هر پیکسل در نمایشگر AMOLED خود یک منبع نور مجزاست. برای نمایش رنگ سیاه، پیکسل مربوطه به سادگی خاموش می‌شود و مصرف انرژی‌اش به صفر می‌رسد. بنابراین، این باور تنها و تنها برای گوشی‌هایی با نمایشگر AMOLED صحت دارد.
خمیردندان، ناجی صفحه‌نمایش‌های ترک‌خورده
مالیدن خمیردندان روی صفحه‌نمایش گوشی شاید آن را خوشبو کند، اما در ترمیم ترک‌ها کوچک‌ترین تأثیری ندارد. این ترفند قدیمی که ریشه در تلاش برای پولیش کردن سطوح دیگر مانند CDها دارد، بر یک منطق سست بنا شده است. نظریه این است که مواد ساینده‌ی ملایم خمیردندان، لبه‌های تیز خراش‌های میکروسکوپی را صاف کرده و با پر کردن شکاف، شکست نور را تغییر می‌دهند تا خراش کمتر به چشم بیاید. این در بهترین حالت، یک خطای دید بسیار موقتی است. اما خطر اصلی در جای دیگری است: خاصیت سایندگی خمیردندان، پوشش اولئوفوبیک صفحه را نابود می‌کند؛ لایه نامرئی و مهمی که وظیفه‌اش دفع چربی و لکه‌های ناشی از اثر انگشت است. با از بین رفتن این پوشش، صفحه نمایش شما به یک آهنربای لکه تبدیل خواهد شد.
در مواجهه با یک صفحه‌نمایش ترک‌خورده، راه‌حل‌های واقعی محدود اما مشخص هستند: استفاده از یک محافظ شیشه‌ای برای جلوگیری از گسترش ترک و یا تعویض کامل صفحه‌نمایش به عنوان راه‌حل نهایی و البته پرهزینه.
کنجکاوی هوشمندانه به جای ترفندهای مخرب
کنجکاوی، نیروی محرکه‌ای است که ما را به سمت آزمودن چنین ترفندهایی سوق می‌دهد. اما اگر راه‌حلی بیش از حد ساده و جادویی به نظر می‌رسد، تقریباً همیشه یک جای کار می‌لنگد. برخی از این اقدامات شاید آسیب آنی وارد نکنند، اما به تدریج سلامت و عمر مفید دستگاه شما را تحلیل می‌برند. همین حس کنجکاوی باید به جای پذیرش راه‌حل‌های سطحی، ما را به درک عواقب و جستجوی جایگزین‌های هوشمندانه و پایدار وادار کند. به عنوان مثال، به جای تلاش برای احیای یک باتری فرسوده با ترفندهای بی‌اساس، باید آن را تعویض کرده و عادات صحیح نگهداری از باتری جدید را بیاموزید.
عادت‌هایی مانند شارژ شبانه را کنار بگذارید. گرچه سیستم‌های حفاظتی مدرن از شارژ بیش از حد جلوگیری می‌کنند، اما ریسک نقص فنی و الکتریکی هرگز به صفر نمی‌رسد. در نهایت، به جای انتظار برای معجزه‌های خانگی پس از وقوع مشکل، هوشمندانه‌تر است که با ابزارهایی مانند یک پریز هوشمند، از بروز آن پیشگیری کنید. این رویکرد پیشگیرانه، در بلندمدت شما را از هزینه‌های گزاف ناشی از اعتماد به ترفندهای مخرب نجات خواهد داد.
