چرا امروز گوشی‌های هوشمند بیشتر از یک کامپیوتر رم دارند؟
در حالی که استاندارد رم گوشی‌ها دارد به ۲۴ گیگ می‌رسد، لپ‌تاپ و کامپیوتر‌ها هنوز در دوران ۸ گیگابایتی هستند. اما علت اساسی این موضوع چیست؟
تبلیغات
گوشی‌های هوشمند امروزی با ظرفیت‌های ۱۲ گیگابایت، ۱۶ گیگابایت و حتی ۲۴ گیگابایت رم عرضه می‌شوند، مقادیری که پیش‌تر فقط برای کامپیوترهای پیشرفته در نظر گرفته می‌شد. این موضوع سوالی را مطرح می‌کند: آیا گوشی‌های پرچمدار اندروید نیاز به چنین مقدار زیادی حافظه دارند؟
چرا حافظه رم گوشی همیشه پر به نظر می‌رسد، حتی زمانی که پر نیست
اندروید بر این اصل استوار است که "حافظه خالی، حافظه هدر رفته است." سیستم به طور خودکار تلاش می‌کند از تمام ظرفیت حافظه رم موجود استفاده کند و داده‌ها و برنامه‌های اخیر را در کش ذخیره کند تا حافظه خالی نماند. نتیجه این فرآیند این است که حافظه رم حتی زمانی که تمام برنامه‌ها باز نباشند، پر به نظر می‌رسد. این ویژگی عمدی است تا واکنش‌پذیری سیستم به حداکثر برسد.
اندروید حافظه را با استفاده از رم و zRAM مدیریت می‌کند. رم حافظه فیزیکی را برای فرایندهای فعال فراهم می‌کند، در حالی که zRAM بخشی از حافظه رم را به عنوان فضای تعویض فشرده‌شده ذخیره می‌کند. زمانی که حافظه رم پر می‌شود، اندروید صفحات حافظه‌ای که کمتر استفاده شده‌اند را فشرده می‌کند و آن‌ها را به فضای zRAM منتقل می‌کند. به عنوان مثال، ۱۲۸ کیلوبایت داده می‌تواند در zRAM به ۶۴ کیلوبایت فشرده شود و این باعث آزاد شدن نصف فضای حافظه می‌شود.
این روش از بسته شدن ناخواسته برنامه‌ها جلوگیری می‌کند و از نوشتن داده‌ها بر روی حافظه ذخیره‌سازی که موجب فرسودگی آن می‌شود، جلوگیری می‌کند. با این حال، فضای تعویض محدود است. سازندگان دستگاه‌ها حداکثر ظرفیت zRAM را تعیین می‌کنند که معمولاً تنها چند گیگابایت است. اگر حافظه رم و zRAM نتوانند نیازهای سیستم را برآورده کنند، اندروید از مکانیزم "کُشنده حافظه کم" (Low Memory Killer) استفاده می‌کند. در این حالت، به هر فرایند نمره‌ای بر اساس اهمیت آن داده می‌شود. در شرایط کمبود حافظه، هسته سیستم ابتدا برنامه‌های پس‌زمینه و کش‌شده را متوقف می‌کند و از کم‌اهمیت‌ترین‌ها شروع می‌کند تا فضای رم آزاد شود. این اتفاق زمانی می‌افتد که گوشی شما با کمبود حافظه رم مواجه می‌شود. زمانی که فشار بر حافظه رم افزایش می‌یابد، سیستم از استراتژی‌های مدیریت حافظه استفاده می‌کند. وقتی حافظه رم کم می‌آید، سیستم از فضای تعویض zRAM که قبلاً ذکر شد، بهره می‌برد.
این فرآیند به‌طور طبیعی هزینه‌ای برای عملکرد به همراه دارد چرا که سیستم باید حافظه را از حالت فشرده خارج کرده و این کار زمان پردازنده (CPU) را مصرف می‌کند. اگر تاکنون متوجه تأخیر در گوشی خود هنگام بازگشت به یک اپلیکیشن شده‌اید، این می‌تواند به دلیل عملیات خارج‌سازی حافظه از حالت فشرده در اندروید باشد. در بازی‌های اندروید، این وضعیت ممکن است باعث کاهش نرخ فریم یا قطعی تصویر شود. زمانی که فضای تعویض پر می‌شود، اندروید برنامه‌ها را می‌بندد. به همین دلیل است که اگر تعداد زیادی اپلیکیشن باز داشته باشید، بازگشت به اپلیکیشن‌های قدیمی ممکن است منجر به بارگذاری مجدد آن‌ها شود.
یکی دیگر از عوارض جانبی کمبود حافظه رم این است که برخی از فرایندها ممکن است نتوانند اجرا شوند. با این حال، این مسئله نسبتاً نادر است زیرا اندروید تمام تلاش خود را برای جلوگیری از خرابی‌های کامل انجام می‌دهد. سیستم معمولاً ترجیح می‌دهد که یک اپلیکیشن در پس‌زمینه را خاتمه دهد تا اجازه دهد یک اپلیکیشن فعال که دچار کمبود حافظه شده و خراب می‌شود، به کار خود ادامه دهد.
نیازی به استفاده از تمام حافظه رم گوشی‌های پرچمدار نیست
گوشی‌های پرچمدار امروزی با حافظه رم حداکثر ۲۴ گیگابایت عرضه می‌شوند، اما این بدان معنا نیست که شما از تمام آن استفاده می‌کنید. برای کارهای روزمره مانند ارسال پیام، مرور وب و استفاده از شبکه‌های اجتماعی، ۸ گیگابایت رم کافی است. مگر اینکه یک کاربر پرکار باشید که از چندین اپلیکیشن به‌طور همزمان استفاده می‌کنید یا یک گیمر باشید، اضافه کردن بیشتر از ۱۲ گیگابایت رم تاثیر قابل توجهی در عملکرد گوشی نخواهد داشت. گوشی‌های با رم بالا، معمولاً بخش بزرگی از حافظه را به کش‌ها و بافرهای دیسک اختصاص می‌دهند، اما این آمارها ممکن است گمراه‌کننده باشند. در مواقع ضروری، سیستم کش‌ها را فوراً پاک کرده و حافظه را برای فرایندهای حیاتی آزاد می‌کند.
در برخی شرایط خاص، استثنائاتی وجود دارد. کاربرانی که از Samsung DeX استفاده می‌کنند یا با تقسیم صفحه‌نمایش به انجام چندوظیفه می‌پردازند، یا گیمرهایی که بین بازی، چت صوتی در Discord و مرورگر جابه‌جا می‌شوند، ممکن است نیاز به بیش از ۱۲ گیگابایت رم داشته باشند. علاوه بر این، اپلیکیشن‌های ویرایش ویدیو به‌طور موقت مقدار زیادی حافظه رم مصرف می‌کنند تا تصاویر و کلیپ‌های با وضوح بالا را نگهداری کنند. وجود فضای اضافی در حافظه رم از بسته شدن فرایندهای دیگر توسط این اپلیکیشن‌ها جلوگیری می‌کند.
عامل دیگری که در حال ظهور است، مدل‌های هوش مصنوعی روی دستگاه است. گوشی‌هایی مانند سری گلکسی سامسونگ یا سری گوگل پیکسل ۹ که مدل‌های یادگیری ماشین و زبان‌های بزرگ را در حافظه رم بارگذاری کرده و به‌طور محلی اجرا می‌کنند، به رم بیشتری نیاز دارند.
پس چرا گوشی‌های هوشمند امروزه رم بیشتری نسبت به لپ‌تاپ‌ها دارند؟
دلیل این امر در فلسفه‌های مدیریتی متفاوت نهفته است. سیستم‌عامل‌های رومیزی چون ویندوز و مک‌اواس بر فضای مبادله دیسک تکیه کرده و محتویات رم را هنگام نیاز به حافظه انتقال می‌دهند. با وجود حافظه‌های SSD سریع، این روند کاملاً کارآمد عمل می‌کند. رایانه‌های شخصی از رم پرکارایی DDR4 یا DDR5 بهره می‌برند که ویژه سرعت و پردازش‌های سنگین طراحی شده‌اند. همراه با سامانه‌های خنک‌کننده فعال، این دستگاه‌ها قادرند فشار حافظه را بدون کاهش کارایی مدیریت نمایند. در مقابل، اندروید برای پرهیز از مبادله حافظه ساخته شده است، چراکه حافظه فلش گوشی‌های همراه برای تعویض مداوم کافی سریع یا پایدار نیست. از آنجا که گوشی‌ها فاقد فضای لازم برای خنک‌کننده فعال هستند، بر رم کم‌مصرف متکی‌اند تا طول عمر باتری حفظ گردد. برای ارائه تجربه چندوظیفگی روان همچون رایانه‌های شخصی، اندروید نیازمند رم فیزیکی بیشتری است تا از رسیدن به مرحله‌ای که ناگزیر به بستن برنامه‌ها باشد، جلوگیری کند.
برچسب‌ها:
