قابلیتی که پیکسل 10 را به انتخابی جنجالی تبدیل می‌کند

گوشی‌های پیکسل، با بهره‌مندی از نرم‌افزار خالص اندروید و البته قابلیت‌های اختصاصی هوش مصنوعی گوگل، رقیب سرسختی در میان پرچمداران اندرویدی شناخته می‌شود. همچنین بخش دیگری از جذابیت گوشی‌های پیکسل، در مجهز بودن به سخت‌افزار اختصاصی تولید شده توسط گوگل است که باعث می‌شود سازگاری نسبتا کاملی میان سخت‌افزار و نرم‌افزار این گوشی‌ها فراهم شود.

با این حال، علیرغم تجربه چندین ساله گوگل در عرضه گوشی‌های هوشمند، مشکل عمر باتری و البته قدرت پردازشی پایین، چالشی است که همچنان گوشی‌های پیکسل با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند. در واقع بخشی از این مشکل، به تراشه‌های تنسور تولید شده توسط گوگل برمی‌گردد که از کارایی و قدرت پردازشی کافی برخوردار نبوده و علاوه‌بر مصرف انرژی زیاد، سرعت پردازشی بالایی هم ندارند.

به همین خاطر، این مطلب را اختصاص داده‌ایم تا بررسی کنیم چرا رویکرد فعلی گوگل کارساز نبوده و چه نوع راه‌حل واقعی می‌تواند مشکل را برای همیشه حل کند.

قابلیت‌های هوش مصنوعی و تاثیر آن‌ها در مصرف انرژی زیاد گوشی‌های پیکسل

به طور خلاصه می‌توان گفت که مشکلات باتری گوشی‌های پیکسل، نتیجه مستقیم هویت اصلی آن‌ها است. در واقع همان‌طور که در ابتدا هم اشاره کردیم، گوگل اغلب بخش‌ها در گوشی‌های پیکسل را به سیستم‌های هوش مصنوعی مجهز کرده است، چه با هدف کاربردی و چه با هدف سرگرمی. برای مثال، گوشی‌های پیکسل عملا از سخت‌افزار دوربین چندان قدرتمندی استفاده نمی‌کنند، اما در مقابل گوگل برای بهبود کیفیت تصاویر، از سیستم پردازشی بسیار پیشرفته مبتنی بر هوش مصنوعی در آن‌ها استفاده کرده است.

همچنین قابلیت‌های ویرایش تصویر و دستیار هوشمند هم از جمله بخش‌های دیگر مبتنی بر هوش مصنوعی هستند که در گوشی‌های پیکسل دیده می‌شوند. به عبارتی دیگر، یکی از استراتژی‌های موبایلی گوگل براساس هوش مصنوعی قدرتمند و درون دستگاهی ساخته شده و به طور طبیعی هم این میزان استفاده از مدل‌های زبانی، با مصرف انرژی بالایی همراه است.

علاوه‌بر این، به کار گرفتن دائمی و بخش بزرگی از سخت‌افزارهای پردازشی گوشی‌های پیکسل توسط سیستم‌های هوش مصنوعی، دلیل واضح دیگری برای علت قدرت پردازشی پایین این دستگاه‌ها است. البته این مشکل فقط در گوشی‌های پیکسل نیست؛ پردازش‌های هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی از بزرگ‌ترین مصرف‌کنندگان باتری در هر گوشی هوشمندی هستند.

ویژگی‌هایی مانند پردازش زبان طبیعی (NLP) برای جمنای، تجزیه و تحلیل تصویر به صورت لحظه‌ای برای گوگل لنز و الگوریتم‌های پیچیده پشت عکاسی محاسباتی به قدرت پردازشی زیادی نیاز دارند. این پردازش‌ها برای تکمیل وظیفه و رسیدن به نتیجه، به شدت به واحد‌هایی مانند CPU، GPU و واحد پردازش عصبی (NPU) متکی هستند.

همچنین پردازش بسیاری از ویژگی‌های هوشمند گوشی‌های پیکسل در پس‌زمینه بوده که قابلیت‌هایی مانند هوش سیستم اندروید، Now Playing و Adaptive Connectivity در پشت صحنه فعالیت داشته و به همین ترتیب باتری را بی‌سروصدا تخلیه می‌کنند.

درنهایت، اگرچه بسیاری از ویژگی‌های هوش مصنوعی گوشی‌های پیکسل به صورت لوکال اجرا می‌شوند، برخی از ویژگی‌ها به یک مدل ترکیبی از واگذاری وظایف به سیستم‌های پردازشی ابری متکی هستند. این انتقال مکرر داده‌ها یکی دیگر از مصرف‌کنندگان قابل‌توجه انرژی در این گوشی‌ها است.

کاربران گوشی‌های پیکسل مجبور به غیرفعال کردن قابلیت‌های محبوب می‌شوند

برای کنار آمدن با این وضعیت، کاربران پیکسل‌ها از یک روند سازشی سیستماتیک بهره گرفته و ویژگی‌هایی را که تجربه اندروید گوشی‌های پیکسل را تعریف می‌کند و جزو محبوب‌ترین قابلیت‌ها هستند را غیرفعال می‌کنند.

در واقع در گوشی‌های پیکسل، برای استفاده نسبتا مداوم از گوشی، کاربران مجبور هستند قید نرخ نوسازی 120 هرتز، نمایشگر همیشه روشن و ویژگی‌هایی مانند جمنای را بزنند. درنهایت این باعث می‌شود عملا کیفیت تجربه کاربری گوشی‌های پیکسل، قربانی چندین سیستم مبتنی بر هوش مصنوعی نه چندان کاربردی شود.

همچنین این سوال برای اغلب کاربران مطرح است که اگر مجبور باشند در گوشی‌های پیکسل، هر چیزی که این دستگاه‌ها را متمایز می‌کند، غیرفعال نمایند، اصلا خرید آن‌ها چه فایده‌ای دارد. در واقع این موضوع را می‌توان با عنوان «پارادوکس پیکسل‌ها» معرفی کرد که ارزش خرید آن‌ها همیشه زیر سوال است.

پیشرفتی که پیکسل‌ها به شدت به آن نیاز دارند

گوشی‌های پیکسل به یک ارتقا اساسی در فناوری باتری، به ویژه تغییر از آندهای گرافیتی به آندهای سیلیکون کربن نیاز دارند. این فناوری در حال حاضر در گوشی‌های پرچمداری مانند آنر و اوپو دیده می‌شود که بزرگ‌ترین تغییر در قدرت باتری گوشی‌ها از زمان استاندارد شدن فناوری لیتیوم یون است.

در واقع تکنولوژی باتری‌های سیلیکون کربن، گرافیت را با یک ماده کامپوزیتی ساخته شده از سیلیکون و کربن جایگزین می‌کنند. اتم‌های سیلیکون می‌توانند از نظر فیزیکی تا 10 برابر بیشتر از اتم‌های گرافیت انرژی را در خود نگه دارند. در حالی که رقم 10 برابر یک حداکثر نظری است، پیاده‌سازی‌ آن در استفاده واقعی در حال حاضر دستاوردهای چشم‌گیری را نشان می‌دهند.

باتری‌های سیلیکون کربن نسل اول در گوشی آنر مجیک وی 5، چگالی انرژی را تا 12.8 درصد افزایش داده‌اند و مدل‌های جدیدتر اکنون باتری‌های 5600 تا 7000 میلی‌آمپر ساعتی را در گوشی‌هایی با فرم فاکتورهای استاندارد جای می‌دهند.

چالش‌های مهندسی باتری‌های سیلیکون کربن

مسیر پذیرش تکنولوژی سیلیکون کربن توسط برندهای دیگر چندان ساده نیست. این فناوری با برخی چالش‌های مهندسی همراه است و احتمالا به این دلیل بوده که تاکنون، برندهای بزرگی مانند اپل و سامسونگ به جای پیشگام بودن، ساکت مانده‌اند.

چالش اصلی و به عبارتی پاشنه‌آشیل باتری‌های سیلیکون کربن این است که هنگام شارژ شدن، 300 تا 400 درصد متورم می‌شود. این انبساط عظیم، ساختار داخلی باتری را تحت فشار قرار داده و باعث می‌شوند آند باتری به مرور زمان ترک خورده و پودر شود. این فرآیند، ساختار باتری را تخریب کرده و طول عمر کلی آن را کاهش‌ می‌دهد.  به همین دلیل، در حال حاضر این تکنولوژی، بیشتر به عنوان یک ترفند تبلیغاتی توسط برندهای چینی استفاده می‌شود.

کربن موجود در کامپوزیت، یک بافر ساختاری برای مهار این امر تشکیل می‌دهد، اما مشکل را به طور کامل حل نمی‌کند. همچنین اگرچه این باتری‌ها ظرفیت بالایی دارند، اما سریع‌تر از باتری‌های لیتیوم یونی تخلیه می‌شوند و ظرفیت خود را از دست می‌دهند. علاوه‌بر این، ساخت این مواد باتری با فناوری پیشرفته نیز ارزان نبوده و احتمالا در سال‌های آینده با رفع نشدن این مشکل‌ها، مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.

پیکسل 10 و باتری‌های سیلیکون کربن کاملا با هم سازگار هستند

با توجه به این که انتظار می‌رود پیکسل 10 در سال 2025 یا 2026 عرضه شود، گوگل یک موقعیت طلایی برای ایجاد یک جهش کاملا قابل‌توجه دارد.

باتری‌های نسل بعدی سیلیکون کربن در حال حاضر در گوشی‌ها استفاده می‌شوند و با توجه به این که سامسونگ ظاهرا آن‌ها را برای سری گلکسی اس 26 در نظر دارد، این فناوری به یک گزینه مطمئن‌تر تبدیل می‌شود.

گوگل به طرز شدیدی روی توسعه قابلیت‌های هوش مصنوعی در گوشی‌های پیکسل تمرکز کرده، اما نکته‌ای مانع از تحقق کامل این رویا می‌شود، باتری‌های لیتیوم یونی و مشکلات کارایی دستگاه هستند. یک باتری سیلیکون کربن ممکن است تنها راه حل واقعی باشد و سرانجام به گوشی‌های پیکسل قدرت لازم برای مطابقت با هر کاری که گوگل می‌خواهد پیاده‌سازی کند را می‌دهد.

وعده‌های گوگل بدون ارتقا باتری به نتیجه نمی‌رسند

گوگل در زمینه نرم‌افزار عملکردی فراتر از توان سخت‌افزار باتری خود ارائه داده؛ موضوعی که کاربران به‌مرور به آن عادت کرده‌اند.

اما با تبدیل شدن هوش مصنوعی داخلی به ستون اصلی تجربه کاربری در گوشی‌های هوشمند، ادامه این روند دیگر ممکن نیست. دوره‌ای که نرم‌افزار بتواند کاستی‌های سخت‌افزار را جبران کند، باید به پایان برسد.

باتری‌های سیلیکون کربن در حال رسیدن به بلوغ فنی هستند و اگر گوگل از آن‌ها در نسل بعدی گوشی‌های خود استفاده کند، پیکسل 10 می‌تواند به بهترین گوشی سری پیکسل تبدیل شود؛ همان مدلی که طرفداران مدت‌ها انتظارش را می‌کشیدند.