اپل با دست خود در حال نابود کردن آیفون 17 ایر است
آیفون 17 ایر در حالی با ضخامت و وزنی خیره‌کننده معرفی می‌شود که ظرفیت باتری آن یادآور روزهایی است که کمتر کسی مشتاق بازگشت به آن‌هاست. طراحی افراطی، کارایی را قربانی زیبایی کرده و رقابت میان غول‌های فناوری به‌جای پاسخ‌گویی به نیاز کاربران، بیشتر جنبه نمایشی و نمادین یافته است.
تبلیغات
پس از افشای جزئیاتی تازه درباره ظرفیت باتری، ضخامت و وزن آیفون 17 ایر، دیگر نمی‌توان این محصول را یک گوشی جدی و قابل احترام در نظر گرفت. اطلاعاتی که به‌تازگی منتشر شده‌اند، تصویری ناامیدکننده از این مدل جدید ارائه می‌دهند؛ تصوری که هرگونه انتظار برای تجربه‌ای نوآورانه یا آینده‌نگر را زیر سؤال می‌برد.
برای کسانی که به ایده گوشی‌های بسیار نازک اما سطح بالا علاقه دارند، امید آن بود که اپل نیز به‌زودی وارد این رقابت شود و برخلاف سامسونگ، محصولی منطقی‌تر و کامل‌تر ارائه دهد. اما متأسفانه، این امید با انتشار دو عدد نگران‌کننده به‌کلی از بین رفته است. این اعداد که توسط یکی از افشاگران نه‌چندان بی‌سابقه اما بعضاً قابل اتکا منتشر شده‌اند، به‌سرعت با طراحی فرضی محصول نیز همراه شدند. با وجود آن‌که هنوز نمی‌توان این اطلاعات را نهایی یا قطعی دانست، شواهد و میزان واقع‌گرایی آن‌ها به اندازه‌ای هست که نگران‌کننده تلقی شوند.
باتری کمتر از ۳۰۰۰ میلی‌آمپر ساعت در سال ۲۰۲۵؟!
بر اساس اطلاعات منتشرشده از سوی برخی منابع، آیفون 17 ایر ممکن است تنها به یک باتری ۲۸۰۰ میلی‌آمپر ساعتی مجهز باشد؛ عددی که با استانداردهای امروزی فاصله‌ای غیرقابل‌توجیه دارد.
برای درک بهتر این موضوع، کافی است به گذشته بازگشت. در سال ۲۰۱۶، گوشی موتورولا موتو زد با باتری ۲۶۰۰ میلی‌آمپر ساعت، بدنه آلومینیومی، ضخامت ۵.۲ میلی‌متر و وزن ۱۳۶ گرم عرضه شد. این دستگاه اگرچه از لحاظ طراحی بسیار باریک و سبک بود، اما به‌خاطر عملکرد نه‌چندان مطلوب باتری، به‌سرعت از گردونه رقابت خارج شد. حال به نظر می‌رسد اپل قصد دارد با آیفون 17 ایر، به همان مسیر بازگردد؛ مسیری که سال‌ها پیش ثابت شد به جایی نمی‌رسد.
طبق گزارش‌های منتشرشده، آیفون 17 ایر قرار است دارای بدنه‌ای احتمالاً از جنس تیتانیوم، ضخامت ۵.۵ میلی‌متر و وزن ۱۴۵ گرم باشد. این طراحی فوق باریک، در کنار یک نمایشگر بزرگ‌تر ۶.۶ اینچی (در مقایسه با پنل ۵.۵ اینچی موتورولا موتو زد)، ممکن است از نظر زیبایی‌شناختی تحسین‌برانگیز باشد، اما در عمل هزینه‌هایی را تحمیل می‌کند که مستقیماً بر تجربه کاربری تأثیر می‌گذارد.
اکنون باید بار دیگر به موضوع ضخامت بسیار کم بدنه پرداخت
در سال‌های اخیر، برخی از گوشی‌های هوشمند با وزن بالا و ضخامت زیاد مورد انتقاد شدید قرار گرفته‌اند. این دستگاه‌ها گرچه از نظر قدرت سخت‌افزاری تحسین‌برانگیز هستند، اما ابعاد بزرگ و سنگینی بیش از حد آن‌ها، استفاده روزمره را برای بسیاری از کاربران دشوار کرده است. نمونه بارز این مشکل، آیفون 16 پرو مکس است. این گوشی با صفحه‌نمایش ۶.۹ اینچی، ضخامت ۸.۳ میلی‌متر و وزن خیره‌کننده ۲۲۷ گرم، به‌سادگی از حد معقول فراتر رفته و استفاده طولانی‌مدت از آن، به‌ویژه برای افرادی با دستان کوچک یا کاربران پرتحرک، تجربه‌ای ناخوشایند ایجاد می‌کند.
در سوی دیگر، گلکسی S25 اولترا نیز با ابعادی مشابه، در همین دسته‌بندی قرار می‌گیرد. چنین گوشی‌هایی با وجود تمام امکانات پیشرفته، در نهایت برای بسیاری از کاربران بیش از آن‌که کاربردی باشند، دست و پاگیر تلقی می‌شوند.
با این‌که کاهش ضخامت و وزن می‌تواند در نگاه اول نشانه‌ای از پیشرفت در طراحی صنعتی تلقی شود، اما نباید فراموش کرد که میان ضخامت ۸.۳ میلی‌متر و ۵.۵ میلی‌متر، و همچنین میان وزن ۲۲۷ گرم و ۱۴۵ گرم، فاصله‌ای عمیق و معنادار وجود دارد. اگر اپل در آیفون 17 ایر بخواهد از یک سر طیف یعنی گوشی‌های حجیم و سنگین، مستقیماً به سمت سر دیگر یعنی طراحی‌های فوق باریک و فوق سبک حرکت کند، نتیجه چیزی جز افراطی‌گری نخواهد بود. چنین تصمیمی نه تنها تناسب لازم را از میان می‌برد، بلکه احتمالاً تجربه کاربری را نیز تحت تأثیر منفی قرار خواهد داد.
آن‌چه از شواهد و شایعات اخیر برمی‌آید، حاکی از آن است که هر دو غول فناوری بیش از آن‌که به نیازها، خواسته‌ها و اولویت‌های واقعی کاربران توجه کنند، درگیر نوعی جدال پنهان برای به‌رخ کشیدن توانایی‌های مهندسی و طراحی خود هستند. رقابتی که گاه بیشتر رنگ‌وبوی خودنمایی دارد تا دغدغه‌ای واقعی برای بهبود تجربه مصرف‌کننده.
برچسب‌ها:
