گوشیهای فوقباریک؟ ۶ دلیل که در ۲۰۲۵ نباید فریبشان را بخوریم!
در دنیای رقابت بر سر میلیمترها، واقعیت این است که گوشیهای فوقباریک بیشتر از آنکه مفید باشند، دردسرسازند. از کاهش ظرفیت باتری گرفته تا مقاومت پایینتر در برابر ضربه، دلایلی داریم که ثابت میکنند باریکی همیشه به معنی بهتر بودن نیست.
دورانی بود که تولیدکنندگان گوشیهای هوشمند، در رقابت شدیدی برای کسب جایگاه «باریکترین گوشیها» با دیگر برندها قرار داشتند. در آن زمان گوشیهای هوشمند در مراحل اولیه توسعه بودند و در نتیجه نوآوریهای پیشگامانه زیادی برای خودنمایی وجود نداشت.
با این حال به سرعت به سال 2025 میرسیم و حالا در دنیای هستیم که گوشیها از سنسورهای عظیم 1 اینچی دوربین، نمایشگرهای بزرگ با نرخ نوسازی بالا و لولاهایی که اجازه میدهد آنها از وسط تا شوند، بهرهمند هستند. در همین حال، سرعت پیشرفت تکنولوژی هم رشد فوقالعادهای داشته و گوشیها قدرتمندتر از همیشه میشوند.
در میان این پیشرفتها، بهنظر میرسد دو تا از محبوبترین برندهای گوشیهای هوشمند روی نسخههای باریکتر مدلهای پرچمدار خود کار میکنند. در واقع سامسونگ و اپل قصد دارند با عرضه آیفون 17 ایر و گلکسی اس 25 اج، دوباره رقابت چندین سال گذشته را به پا کنند و با توجه به استقبالی که از طرف خریداران هم میشود، احتمالا این دفعه رقابتها جدی خواهد بود.
البته همه اینها در حالی است که آیفون 17 ایر هنوز در وضعیت شایعه قرار دارد، اما گلکسی اس 25 اج رونمایی شده و منتظر عرضه رسمی آن هستیم. علت استقبال خریداران از گوشیهای باریک احتمالا به دلیل ارگونومیکتر بودن آنها خواهد بود.

در واقع، اندازه گوشیهای هوشمند در طول سالها بهطور تصاعدی رشد داشتهاند، تا جایی که برخی از آنها به قدری بزرگ هستند که نمیتوانید با یک دست آنها را نگه داشته و حتی استفاده کنید. از طرفی هم متوقف شدن تولید برخی مدلهای مینی، خریداران را در وضعیت نارضایتی قرار داده است.
در چنین وضعیتی، یک گوشی باریکتر نمیتواند این مشکل را حل کند؛ چیزی که میتواند راهکار اصلی باشد، یک دستگاه فشردهتر است. کاهش ضخامت گوشیها با هدف باریکتر کردن آنها و ارائه یک حس ظرافت خاص، با به خطر انداختن مستقیم قطعات داخلی مرتبط است.
در واقع، گوشیهای فوقباریک برای این که بتوانند در مقابل دیگر گوشیها متمایز بهنظر میرسند، تولیدکنندهها به منظور طراحی باریکتر، فضای محدودی برای قطعات داخلی در نظر میگیرند و همین باعث میشود تا این گوشیها، باتریهای کوچکتر، سیستم خنککننده ناکارآمد و کلا فضای کوچکی برای لنزها و سیستم دوربین در اختیار داشته باشند.
به همین دلیل، امیدواریم روند گوشیهای باریک مورد توجه قرار نگیرد و سایر برندها هم از آنها کپی نکنند. در واقع، گوشیهای باریک در حال تلاش برای رفع مشکلی هستند که هرگز وجود نداشته و خودشان، مشکل تازهای را ایجاد خواهند کرد.
در ادامه این مطلب، با دلایلی آشنا خواهید شد که واقعیت اصلی گوشیهای فوقباریک را نشان میدهند و احتمالا پس از مطالعه آن، نظرتان در مورد خرید یکی از این گوشیها در آینده عوض خواهد شد.
سیستم دوربین ناکارآمد
وقتی صحبت از سختافزار دوربین گوشیهای امروزی به میان میآید، برندهای گوشیهای هوشمند در حال تلاش برای ارتقا آن هستند. همراه با سنسورهای بزرگتر، گوشیها دارای سه تا چهار لنز دوربین با فاصلههای کانونی همهکاره هستند.
این سنسورها به فضای کافی در داخل گوشی نیاز دارند، چراکه از لحاظ فیزیکی بزرگ هستند. دوربینهای پریسکوپی که برای محدوده زوم بسیار طولانی استفاده میشوند، به فضای بسیار بیشتری برای قرارگیری لنزها و آینهها در ماژول دوربین نیاز دارند. بنابراین در گوشیهای باریکتر، ممکن است مجبور باشیم با این ویژگیها و سختافزارها خداحافظی کنیم.

تشخیص این که دوربینهای پیشرفتهتر به فضای بیشتری نیاز دارند، واقعا کار سختی نیست و بنابراین این موضوع به تطبیقپذیری نیز در گوشیهای باریکتر تاثیر خواهد داشت.
به عنوان مثال، گلکسی اس 25 اج تنها دارای دوربین اصلی و دوربین فوقعریض است و هیچ لنز تلهفوتویی ندارد؛ در نتیجه این برای یک گوشی پرچمدار که قیمت کمی هم ندارد، یک نقطه ضعف بزرگ خواهد بود.
در همین راستا، سامسونگ برای صرفهجویی در فضای داخلی گلکسی اس 25 اج مجبور است از اجزای دیگری مانند CPU، باتری و اسپیکرها بکاهد.
به طور کلی، زمانی که کاربر برای یک گوشی هزینه بالایی را میپردازد، امروزه با توجه به مدلهای مختلف در این بازه قیمتی، انتظار دارد بهترین سیستم دوربین را با عملکرد سختافزاری فوقالعاده در اختیار داشته باشد؛ نه گوشی که فقط به خاطر باریک بودن این همه ایراد دارد.
عمر باتری کاهش یافته
با توجه به این که گوشیهای هوشمند امروزه جزو پرمصرفترین دستگاههای روزانه محسوب میشوند، عمر باتری یک عامل مهم فزاینده است. برای این که یک گوشی حداقل تا پایان روز دوام بیاورد، نیاز دارد باتری با ظرفیت و البته سرعت شارژ بالایی داشته باشد و امروزه، این موضوع تبدیل به یک امر مطلق در تولید گوشیهای هوشمند شده است.
به همین خاطر، اکثر گوشیهای هوشمند امروزی دارای باتریهای با ظرفیت بالا هستند تا بتوانند انتظارات کاربران را برآورده کنند. با این حال برای یک گوشی باریکتر، برندها مجبور هستند به سراغ باتریهایی با حجم کوچکتر و در نتیجه ظرفیت پایینتر بروند. این موضوع دقیقا با افشاگریهایی که از گلکسی اس 25 اج منتشر شدهاند، هماهنگ است.

گزارشها حاکی از آن است که این گوشی دارای باتری ناچیز 3900 میلیآمپر ساعتی خواهد بود. تنها با یک مقایسه ساده میتوان به این نتیجه رسید که گلکسی اس 25 اج، حداقل دو تا سه ساعت کمتر از دیگر گوشیهای هوشمند میتواند برای کاربر قابل استفاده باشد.
باتری 3900 میلیآمپر ساعتی شاید برای سال 2018 کافی بوده باشد، اما حالا در سال 2025 قرار داریم و باتریهایی با ظرفیت بالای 5000 میلیآمپر ساعت، تبدیل به یک امر رایج شدهاند. حتی امروزه گوشیهایی را از برندهای چینی میبینیم که ظرفیت بالای 6000 میلیآمپر ساعت دارند و با بهرهگیری از تکنولوژی باتریهای سیلیکون کربنی، سرعت شارژ فوقالعادهای را هم پشتیبان این ظرفیت بالا میکنند.
در حالی که این تکنولوژیها امیدوارکننده هستند، اما فعلا که سامسونگ و اپل به چنین فناوریهایی روی نیاوردهاند و فقط زمان مشخص خواهد کرد که آیا این کار را بالاخره انجام میدهند یا خیر. علاوهبر این، یک گوشی باریکتر حتی ممکن است سرعت شارژ پایینتری هم داشته باشد؛ چراکه شارژ سریع مقدار زیادی گرما تولید میکند و به خاطر عدم وجود فضای کافی برای دفع سریع آن، احتمالا برندها به سمت چنین تکنولوژیهای گرمازایی نخواهند رفت.
عدم مدیریت راندمان حرارتی
در حالی که بیشتر گرمای تولید شده در گوشیهای هوشمند به خاطر بهرهمندی از فناوری شارژ سریع است، اما هر تراشه گوشی هوشمند زمانی که به حد مجاز عملکرد خود برسد، شروع به تولید گرما میکند. چندین پردازش مختلف مانند وظایف سنگین، بازی و استفاده از گوشی در سطح روشنایی بالا، میتوانند پردازنده را به این حد برسانند.
بسیاری از ما در هنگام استفاده از گوشی با این شرایط مواجه میشویم. از آنجایی که گوشیهای هوشمند مانند لپتاپها فن داخلی ندارند، تنها راه ممکن برای خنک کردن آنها، سیستمهای خنککننده غیرفعال است. این دقیقا زمانی که داشتن فضای داخلی بزرگ میتواند سودمند باشد.

برخی از تولیدکنندگان از محفظههای بخار برای سریعتر کردن فرآیند دفع حرارت استفاده میکنند. با گوشی که باریکتر از حد معمول است، استفاده از یک محفظه بخار میتواند چالشبرانگیز باشد؛ چراکه این سیستم به فضای نسبتا بزرگی داخل گوشی نیاز دارد. علاوهبر این، از آنجایی که اجزا به یکدیگر نزدیک هستند، فضای زیادی برای دفع گرما وجود نخواهد داشت.
همچنین در صورتی که این گرمای تولید شده به درستی از گوشی خارج نشود، میتواند عملکرد تراشه را محدود کند. بیشتر گوشیها در چنین وضعیتی سطح روشنایی نمایشگر خود را کاهش میدهند که این هم میتواند منجربه ناخوانا شدن صفحهنمایش در فضای باز شود.
اگر بهطور منظم از گوشی هوشمند برای کارهای فشرده مانند بازی یا ویرایش عکس و ویدیو استفاده میکنید، این وضعیت میتواند وحشتناک باشد. بنابراین، حداقل برای کاربرهای حرفهای، گوشیهای فوقباریک اصلا گزینه مناسبی نیستند.
کاهش یکپارچگی ساختاری
اپل با معرفی آیفون ۶، ضخامت آیفون 5s را کاهش داد. هرچند طراحی آیفون ۶ چشمنواز بود، اما خیلی زود به خاطر خم شدن بدنهاش بدنام شد. اگر با این ماجرا آشنا نیستید، بدنه باریک آیفون ۶ در برابر فشار خارجی، حتی فشار سادهای مثل قرار گرفتن در جیب شلوار جین تنگ، خم میشد. احتمال تکرار چنین مشکلی در گوشیهای فوقباریک جدید هم وجود دارد.

اغلب گوشیهای امروزی از فریم فلزی با پنل شیشهای در دو طرف استفاده میکنند. شیشه به راحتی شکسته و این موضوع باعث کاهش استحکام کلی گوشی میشود. اگر گوشی بیش از حد نازک باشد، ممکن است حتی فشار کمی هم باعث خم شدن یا شکستن آن شود. در مقابل، گوشیهایی با ضخامت بیشتر و تقویت بهتر، احتمال بروز این مشکلات را کاهش میدهند.
اسپیکرهای ضعیفتر
اکثر گوشیهای امروزی به اسپیکرهای استریو قدرتمند با پشتیبانی از Dolby Atmos مجهز هستند، چرا که بسیاری از کاربران برای تماشای فیلم یا گوش دادن به موسیقی از بلندگوی خود گوشی استفاده میکنند، اما در گوشیهای باریکتر، این ویژگی ممکن است قربانی طراحی نازک بدنه شود.

برای تولید صدای بلند و با کیفیت، اسپیکر نیاز به فضای کافی دارد. هرچقدر فضای محفظه اسپیکر بزرگتر باشد، صدا غنیتر و بلندتر خواهد بود؛ چیزی که برای تماشای فیلم یا سریال در حرکت ایدهآل است. با این حال در گوشیهای فوقباریک، به دلیل محدودیت فضا، تولیدکنندهها مجبور به استفاده از اسپیکرهای کوچکتر میشوند که صدای ضعیفتری دارند.
اگر همیشه از هدفون استفاده میکنید، شاید این مسئله برایتان مهم نباشد، اما اگر عادت دارید با صدای بلند به موسیقی گوش بدهید، احتمالا ناامید خواهید شد.
نبود قابلیتها و سنسورهای اضافی
برندهای مختلف برای افزایش کارایی گوشیها، ویژگیهای اضافی و خلاقانهای را در طراحی در نظر گرفتهاند. مثلا اپل و اوپو امسال دکمه شاتر دوربین را به گوشیهای خود اضافه کردند؛ دکمهای که سونی سالهاست در محصولاتش استفاده میکند.
شیائومی و ویوو هم مدتهاست از فرستنده مادون قرمز (IR Blaster) بهره میبرند تا کاربران بتوانند تلویزیون، کولر یا دیگر وسایل را با گوشی کنترل کنند. حتی شیائومی اخیرا یک کانسپت ماژولار معرفی کرده که میتوان روی آن سنسور حرفهای و لنز نصب کرد.

اما همه این ویژگیهای کاربردی در گوشیهای فوقباریک جایی ندارند. برندها مجبورند برای حفظ ضخامت کم، از این امکانات بگذرند. بنابراین حتی اگر این گوشیها بسیار گران باشند، در مقایسه با پرچمدارهای واقعی، از نظر سختافزاری همیشه یک قدم عقبتر خواهند بود.
بهجای گوشیهای معمولی، گوشیهای تاشو را باریکتر کنید
نکته جالب اینجاست که سامسونگ به دنبال تولید گوشیهای فوقباریک مانند گلکسی اس 25 اج است، اما تلاش مشابهی برای گوشیهای تاشوی خود نمیکند. این در حالی است که گوشیهایی مانند اوپو فایند N5، ویوو ایکس فولد 3 پرو، شیائومی میکس فولد 4 و پیکسل 9 پرو فولد همگی باریکتر از گلکسی زد فولد 6 هستند.
حتی باتری گلکسی زد فولد 6 هم کوچکتر است، در حالی که ضخیمترین طراحی را دارد. به همین دلیل منطقی است سامسونگ سرمایهگذاری در زمینه کاهش ضخامت را به گوشیهای تاشو اختصاص دهد؛ جایی که واقعا به نوآوری در طراحی نیاز است.