نتفلیکس اخیرا در گزارشی نحوه عملکرد هوش مصنوعی (AI) در بازاریابی برنامههای این سرویس و پیشبینی موفقیت آنها را نشان داده، آن هم به شکلی که اعداد و ارقام باکس آفیس و ردهبندیهای Nielsen معمولا قادر به رقابت به آن نیستند. این سیستم اغلب با یافتن ارتباطات و تعیین اندازه مخاطبان احتمالی کار خود را انجام میدهد.
این سازوکار بر سیستم یادگیری انتقال متکی است که با پارامترهای فراگیریشده از «تکلیف منبع» عملکرد «تکلیف هدف» را بهبود میبخشد. در بحث سرویس نتفلیکس، تکالیف منبع سادهاند. سیستم باید بداند که چه عناوینی با یک برنامه اوریجینال نتفلیکس قابل مقایسه است و سرویس میتواند انتظار چه نوعی از مخاطبان را داشته باشد؟
نتفلیکس برای قیاسهای موضوعی یک «نقشهی شباهت» میسازد که در آن هوش مصنوعی از فراداده، برچسب و خلاصهی داستان هر اثر استفاده میکند تا پیوندی را به عناوین دیگر بسازد. بدین ترتیب، بازاریابی نتفلیکس میداند که چه سریالها و فیلمهایی میتوانند مثلا با جستجوی سریالهای کمدی نوجوانانه مطابقت پیدا کنند.
در بحث اندازه مخاطب، نتفلیکس مدلی مبتنی بر هوش مصنوعی دارد که اندازه مخاطبان کارهای مشابه را در کشور هدف مقایسه میکند. اگر موفقیت یک اثر درام در اسپانیا محتمل پیشبینی شود، این سرویس نه تنها بازاریابی بیشتری برای آن انجام میدهد، بلکه دوبله و زیرنویس مربوطه را از قبل آماده میکند.
سیستم یادشده بهصورت خودکار بر خود نظارت میکند و دسترسی بزرگی دارد که آن را صرفا به اطلاعات خود نتفلیکس محدود نمیکند. سازوکار AI نتفلیکس به این شرکت کمک میکند تا بازار را با برنامههای اوریجینال پر کند و شانس موفقیت آنها را افزایش دهد. اما از سوی دیگر، این سیستم میتواند به نادیده گرفته شدن آثار متفاوت و مستقل منجر شود و شانس موفقیت آنها را کمتر کند.