بررسی سیر تکامل دوربین گوشی‌ها؛ از N80 تا Nokia 808

چند سالی است که پیشرفت گوشی‌های هوشمند به جنگ اعداد محدود شده است و عملا تغییر قابل توجهی در آن‌ها به چشم نمی‌خورد. شاید با در نظر گرفتن امکاناتی مثل سنسور تشخیص عنبیه چشم یا نمایشگرهای بدون لبه سعی در نقض گفته ما داشته باشید اما منظور ما از تغییر قابل توجه چیز دیگریست! به عنوان مثال زمانی که صفحه‌کلید فیزیکی از بدنه گوشی حذف شد و جای خود را به نمایشگری تمام لمسی داد؛ یا وقتی که یک دوربین در دل گوشی‌ها قرار گرفت و روند عکاسی را در دنیا تغییر داد؛ حتی شاخه‌ای از عکاسی به نام >>عکاسی با اسمارت‌فون<< خلق کرد. شاید بهتر است کمی روی امکانات عکاسی گوشی‌ها و بخصوص اعداد و ارقام سنسور دوربین‌هایشان تمرکز کنیم. در ادامه روند افزایش رقم مگاپیکسل را در گوشی‌ها طی سال‌های گذشته بررسی می‌کنیم. با جی‌اس‌ام همراه باشید.

شاید بد نباشد از ابتدای تاریخچه‌ رکوردشکنی مگاپیکسلی شروع کنیم تا در نهایت به سنسور 41 مگاپیکسلی Nokia 808 PureView برسیم! احتمالا AudioVox PM8920 را بتوان اولین گوشی‌ای دانست که مرز 1 مگاپیکسل را در نوردید و در سال 2004 با سنسوری 1.3 مگاپیکسلی روانه بازار شد. موتورولا که آن زمان در زمینه گوشی موبایل حرف‌های زیادی برای گفتن داشت، گوشی‌های A1000، E1000 و V1000 را با سنسوری مشابه به کاربران معرفی نمود. البته کمی بعد گوشی ویندوزی MPx220 نیز به جمع آن‌ها اضافه شد.

سامسونگ که مثل همیشه سردمدار جنگ اعداد بوده و هست، اوایل سال 2005 گوشی تاشویی با نمایشگر چرخشی به نام P850 معرفی کرد. این گجت به دوربینی 3.15 مگاپیکسلی مجهز شده بود که در دوره خود به عنوان انقلاب دوربین‌ها شناخته می‌شد. اگر آن سال‌ها را به خاطر داشته باشید احتمالا 2005 برایتان با نام‌های نوکیا N90 و N80 گره خورده است. گوشی‌های بیادماندنی نوکیا که در ایران هم از محبوبیت زیادی برخوردار بودند. ابتدا N90 به فاصله یک‌ماه از پرچمدار سامسونگ با دوربین 2 مگاپیکسلی Carl Zeiss معرفی شد. سپس در اواخر 2005 نیز N80 با دوربین 3.15 مگاپیکسلی رقیب اصلی سامسونگ شد.

نوبتی هم که باشد نوبت به افسانه‌ای به نام Nokia N95 می‌رسد. پرچمداری محبوب با دوربین 5 مگاپیکسلی که در سال 2007 چشم به جهان گشود. سونی‌اریکسون که به عنوان بازیگری تازه‌کار در نبرد گوشی‌های موبایل ایفای نقش می‌کرد، K850 را معرفی نمود و ال‌جی نیز با KU990 Viewty به میدان آمد. آن سال‌ها دوربین‌های CyberShot و فلاش‌های زنون گرد و خاک زیادی به پا کردند و حقیقتا کلکسیون سال 2007 با پیوستن نوکیا N82 و سامسونگ G600 به جمع بازیکنان تکمیل شد. همه این گوشی‌ها با دوربین‌های 5 مگاپیکسلی پادشاهی می‌کردند.

سال 2008 شاید آخرین برهه زمانی‌ای است که دوربین گوشی‌ها بخش زیادی از توجه کاربران را به خود جلب می‌کردند زیرا پس از آن جنگ سیستم‌عامل‌ها بسیار داغ‌تر از مگاپیکسل‌ها دنبال شد. 2008 سال دوربین‌های 8 مگاپیکسلی بود. از جمله رقیبان اصلی این دوره باید به سامسونگ i8510 INNOV8، ال‌جی KC910 Renoir و سونی‌اریکسون C905 اشاره کرد.

سال 2009 را با دوربین‌های 12 مگاپیکسلی می‌شناسیم. اگرچه هنوز گوشی‌هایی که بهترین دوربین‌ها را داشتند به اندروید رو نیاورده بودند، امکانات فراوان دیگری به آن‌ها اضافه شده بود که دوربین را اندکی به حاشیه می‌برد. سونی‌اریکسون با گوشی محبوب خود به نام Satio وارد رقابت شد در حالی که گزینه سامسونگ، Pixon12 نام داشت. البته سامسونگ گوشی دیگری به نام W880 نیز معرفی نمود که مهم‌ترین قابلیت آن امکان زوم 3 برابری اپتیکال بود. همان‌طور که می‌دانید سنسور دوربین این گوشی‌ها از بدنه خارج می‌شود و هیچ‌وقت مورد استقبال کاربران قرار نگرفته‌اند. حتی بعدها نیز سامسونگ با Galaxy K Zoom تجربه مشابهی را خلق نمود که باز هم با استقبال کاربران مواجه نشد.

شاید تصمیمات غلط نوکیا در رقابت نفس‌گیر گوشی‌های هوشمند از همان سال 2009 شروع شد. نوکیا تا آن سال خوب پیش آمده بود و عملا بی‌رقیب بود اما در حالی که همه شرکت‌های مهم، دوربین 12 مگاپیکسلی در دل گوشی‌های خود قرار دادند، مدیران فنلاندی تصمیم گرفتند با نوکیا N86 در سال 2009 رقابت کنند که دوربینی 8 مگاپیکسلی داشت. پس از‌ آن در سال 2010 نوکیا به خودش آمد و N8 را با دوربین 12 مگاپیکسلی روانه بازار کرد.

یکی دو سالی گذشت و موتورولا بیش از پیش شکوفا شد. گوشی‌هایی با دوربین 13 مگاپیکسل معرفی کرد با این تصور که چند سالی بازار را قبضه کرده است؛ اما نوکیا در سال 2012 بر شیپور مرگ نه تنها موتورولا بلکه همه رقیبان دمید و 808 PureView را معرفی نمود. همه خاطرمان هست وقتی که این گوشی در تیتر خبرها مشاهده شد و رزولوشن دوربین را خواندیم، کمی چشم‌ها را مالیده و تصورمان این بود که اشتباه تایپی است! اما حقیقت داشت؛ سنسوری 41 مگاپیکسلی با ابعاد 1/1.2 اینچ. برای مقایسه باید اشاره کنیم که سایز سنسور این گوشی، سه برابر بزرگ‌تر از سنسور دوربین اکسپریا XZ Premium است!

یکی از عجایب 808 این است که با وجود سنسور 41 مگاپیکسلی، همچنان سایز پیکسل‌ها بزرگ و معقول بود. N8 که به بزرگی سایز پیکسل‌ها معروف بود در نهایت با سنسوری 12 مگاپیکسلی به 1.75 میکرومتر رسید حال آن‌که سایز پیکسل‌های 808، 1.4 میکرومتر بود. البته قابل ذکر است که مهم‌تر از این اعداد و ارقام، بخش پردازش تصویر 808 بود. حتی امروزه نیز بهترین دوربین‌ها صرفا آن‌هایی نیستند که بالاترین اعداد را دارند بلکه پردازش تصویر قوی‌ای در دل آن‌ها نهفته است و این نقطه قوت پرچمدار نوکیا بود.

جالب است بدانید که 808 تا امروز که 5 سال از تاریخ معرفی‌اش می‌گذرد همچنان برای نوکیا رکوردار جنگ مگاپیکسل‌هاست! اگرچه در سال 2013 لومیا 1020 دوباره از سوی نوکیا با دوربینی 41 مگاپیکسلی معرفی شد اما سایز پیکسل‌ها افت شدیدی داشت و عملا دیگر جنگ اعداد در تعداد پیکسل‌ها از سال 2013 ادامه نیافت.

از 2013 تا کنون شاید بزرگ‌ترین رقم در دوربین‌ها به سنسورهای سونی اختصاص دارد که حدود 20 مگاپیکسل هستند. بقیه کمپانی‌ها به 16 مگاپیکسل بسنده کردند و بعضا حتی تا 12 مگاپیکسل عقب‌نشینی نمودند. امروزه تمرکز برندها عموما به عکاسی در نور کم، افزایش کیفیت رنگ‌ها و دقت تصاویر معطوف شده است و دیگر حتی کاربران هم حساسیت چندانی روی عدد مگاپیکسل ندارند. شاید اصلی‌ترین دلیل برندها برای عقب‌نشینی از سنسورهای 40 مگاپیکسلی، نفرت عمیق کاربران از سنسورهای بیرون‌زده از بدنه گوشی است؛ کمپانی‌ها هم از طرفی به دنبال کاهش ضخامت گوشی‌ها هستند که عملا با افزایش سایز سنسور نمی‌تواند جمع بسته شود.

نظر شما درباره دوربین گوشی‌ها چیست؟ آیا نیازی به دوربین‌های 40 یا 50 مگاپیکسلی هست؟ به نظر شما روزی می‌رسد که دوباره کمپانی‌ها با اعداد عجیب و غریب دوربین گوشی‌ها رو بیاورند؟ شما چقدر از دوربین اسمارت‌فونتان استفاده می‌کنید؟ آیا روزی می‌رسد که دوربین گوشی‌ها جای دوربین‌های حرفه‌ای را بگیرد؟