هدفون‌های شرکت Bose و اتهام جاسوسی از کاربران

جمع‌آوری اطلاعات شخصی کاربران توسط شرکت‌های تکنولوژی موضوع تازه‌ای نیست و همه می‌دانیم که اطلاعاتمان توسط شرکت‌های ارائه دهنده خدمات فناورانه به سرقت می‌رود؛ اما در جدیدترین مورد، برخی وکلا در ایالات متحده آمریکا ادعا کرده‌اند که هدفون‌های شرکت Bose از طریق اپلیکیشن Bose Connect از کاربران جاسوسی می‌کنند. از اپلیکیشن Bose Connect برای تعامل کاربران با هدفون، آپدیت‌های نرم‌افزاری و مدیریت دیوایس‌های متصل به هدفون استفاده می‌شود. در واقع تمامی فایل‌های صوتی که از طریق هدفون‌های شرکت Bose پخش می‌شوند، از طریق اپلیکیشن Bose Connect قابل دسترسی هستند.

Kyle Zak از جمله افرادی است که ادعا می‌کند اطلاعات شخصی او توسط هدفون‌های شرکت Bose به سرقت رفته است. آقای زک ادعا دارد که فایل‌های صوتی گوش داده شده توسط او، توسط اپلیکیشن Bose Connect جمع‌آوری شده است. اطلاعات جمع‌آوری شده توسط شرکت Bose معمولا به کمپانی‌های شخص ثالث مانند segment فرستاده می‌شوند. کمپانی segment در زمینه آنالیز دیتا برای وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌های موبایل فعالیت دارد. وکلا ادعا می‌کنند که اقدام شرکت Bose در تضاد با سیاست‌های حریم خصوصی و نقض آشکار قانون است و این اطلاعات جمع‌آوری شده می‌توانند جزئیات زیادی از زندگی و اطلاعات شخصی افراد را به دست بدهند.

اما شرکت Bose قویا ادعای مطرح شده در مورد جاسوسی از مشتریانش را رد کرده است و گفته است که براساس سیاست‌های حریم خصوصی این کمپانی، اطلاعات جمع‌آوری شده فقط برای خود کمپانی Bose مورد استفاده قرار می‌گیرد و برای مصارف تبلیغاتی به دیگر کمپانی‌ها فروخته نخواهند شد. به گفته Bose، در صورتی که کاربران از اپلیکیشن Bose Connect استفاده کنند، فایل‌های صوتی پخش شده در هدفون‌های این شرکت فقط برای خود این کمپانی قابل مشاهده خواهد بود و دیگران هیچ دسترسی به این اطلاعات نخواهند داشت.

اما حقیقت این است که اکثر اپلیکیشن‌هایی که امروزه روی دستگاه‌های خود نصب می‌کنیم، قادر هستند تا اطلاعات شخصی را جمع‌آوری کرده و برای مصارف تبلیغاتی و یا آنالیز داده، به کمپانی‌های مختلف ارسال کنند؛ اما نوع دیتاهای ارسالی نیز ممکن است در هر اپلیکیشن در مقایسه با اپلیکیشن دیگر متفاوت باشد و برخی کمپانی‌ها فقط اطلاعات بسیار محدودی از کاربران را جمع‌آوری می‌کنند؛ اما این دیتاهای برای چه مصارفی استفاده می‌شوند؟

اولین شکارچیان دیتاهای ما، توسعه‌دهندگان هستند که از این اطلاعات برای رهگیری کردن مواردی مانند میزان استفاده از اپلیکیشن‌ها استفاده می‌کنند. کمپانی‌ها نیز با استفاده از این اطلاعات تخمین می‌زنند که مثلا روزانه و ماهانه، چه میزان کاربر فعال دارند و چه تعداد از کاربران‌شان بعد از اولین استفاده، اپلیکیشن مورد نظر را از دستگاه خود حذف می‌کنند. از دیگر مصارف این دیتاها برای توسعه‌دهندگان می‌توان به پیدا کردن مشکلات نرم‌افزارها اشاره کرد. آنها همچنین مشتاق هستند که بدانند کاربران‌شان از کدام ویژگی اپلیکیشن بیشتر استفاده می‌کنند و مدت زمان اختصاص داده شده به اپلیکیشن چقدر است.

اما آیا تا به حال فکر کرده‌اید که کمپانی‌های بزرگی مانند اپل و گوگل، چگونه از کاربران‌شان اطلاعات جمع‌آوری می‌کنند و از این اطلاعات چه استفاده‌هایی می‌شود؟ اطلاعاتی که توسط کمپانی‌هایی مانند اپل و گوگل جمع‌آوری می‌شود، به سرورهای خاصی فرستاده می‌شوند تا برای آنالیز آماده شوند. این نوع از رهگیری کاملا با مواردی مثل جمع‌آوری داده برای مصارف تبلیغاتی متفاوت است. در واقع کمپانی‌هایی مانند اپل و گوگل از این دیتاها برای شخصی کردن تبلیغات و ارائه از طریق اپلیکیشن یا سرویس‌های دیگر، استفاده می‌کنند.

اما دستورالعمل‌های حریم خصوصی که برای اپلیکیشن‌ها، وب‌سایت‌ها و دیگر نرم‌افزارها نوشته می‌شوند، باید به‌صورتی کاملا واضح و قبل از شروع استفاده از یک سرویس یا نرم‌افزار خاص، برای کاربران مشخص کنند که چه اطلاعاتی از آنها جمع‌آوری خواهد شد و این اطلاعات با چه هدفی و با چه کسانی به اشتراک گذاشته می‌شود؛ اما متاسفانه اکثر اپلیکیشن‌ها چنین سیاستی را در پیش نمی‌گیرند و کمپانی‌ها نیز به راحتی از ارائه توضیحات حریم خصوصی سرویس‌ها و اپلیکیشن‌های خود شانه خالی می‌کنند.

اما مشکل دیگری نیز که با دستورالعمل‌های حریم خصوصی وجود دارد این است که این توضیحات به زبان قانون نوشته شده‌اند و در آن‌ها دقیقا مشخص نیست که این اپلیکیشن یا سرویس چه دیتاهایی را از کاربران جمع‌آوری می‌کنند و از آنها برای چه مصارفی استفاده می‌شود.

اما تمام تقصیر را نباید به گردن کمپانی‌ها انداخت؛ زیرا خود کاربران نیز در این زمینه مقصر هستند و عدم درک صحیح از حق و حقوق خود برای رعایت حریم خصوصی و دستورالعمل‌های آن، سرقت اطلاعات شخصی را آسان‌تر کرده است. براساس تحقیقی که در سال 2014 توسط Pew Research انجام شد، مشخص گردید که 52 درصد از آمریکایی‌ها فکر می‌کنند سیاست‌های حریم خصوصی به این معنی است که اطلاعات جمع‌آوری شده از آنها توسط کمپانی‌ها، به صورتی کاملا مطمئن و ایمن نگهداری می‌شود؛ و در یک تحقیق دیگر نیز مشخص شد که تنها 20 درصد از کسانی که بخشی از دستورالعمل‌های حریم خصوصی یک سرویس یا اپلیکیشن را مطالعه کرده‌اند، به طور کامل متوجه آن دستورالعمل‌ها شده‌اند.

شکی نیست که حریم خصوصی باید زیربنای طراحی و توسعه تمامی نرم‌افزارها در آینده قرار بگیرد و به نظر می‌رسد که این شرایط نیز در حال تغییر است و کمپانی‌ها نسبت به حفظ و نگهداری از اطلاعات کاربران خود، با حساسیت بیشتری عمل می‌کنند. نظر شما چیست؟