هرآنچه باید در مورد USB Type-C بدانید!

حدود دو دهه است که پورت‌های USB در اتصال گجت‌ها به یکدیگر و انتقال داده‌ها میان آنها عملکردی موفق داشته‌اند. علی‌رغم محبوبیت این پورت‌ها و فراگیر شدن آنها، بسیاری از کاربران اطلاعات دقیقی از آخرین تکنولوژی‌های آنها ندارند. به همین دلیل تصمیم گرفتیم سراغ USB Type-C برویم و ببینیم وقتی گفته می‌شود گوشی از این نوع USB بهره می‌برد، چه مزایایی به همراه خواهد داشت.

بهتر است پیش از آنکه به USB Type-C بپردازیم تفاوت آن را با USB 3.1 بیان کنیم، زیرا گاهی این دو مورد به‌اشتباه به جای یکدیگر استفاده می‌شوند. USB استانداردی در صنعت است و 3.1 شماره نسخه آن و در واقع یک تکنولوژی است، نه یک چیز فیزیکی، درحالی‌که Type-C نوع جدیدی از متصل‌کننده‌های USB است، مثل ،USB Type-A و هر دو نوع این یواس‌بی‌ها را می‌توان با تکنولوژی USB 3.1 یا USB 2.0 استفاده کرد.

خب اگر از ابتدا شروع کنیم، باید بگوییم که USB Type-C در وهله اول ساخته شد تا نسبت به نمونه‌های قبلی فضای کمتری روی بورد اشغال کند؛ خبری خوب برای تولیدکنندگان سخت‌افزار که همیشه به دنبال فضای بیشتر در دیوایس خود هستند.

همه ما از کابل‌های USB استفاده کرده‌ایم و پیش آمده که کابل یواس‌بی را به‌اشتباه بخواهیم برعکس وصل کنیم، زیرا در همه دیوایس‌ها درگاه یو‌اس‌بی به یک شکل نصب نشده است. این مشکل در USB Type-C رفع شده است و کابل از هر دو سر در درگاه قرار می‌گیرد.

آنچه تا کنون به آنها پرداختیم تنها بخشی از مزیت‌های بی‌شمار USB Type-C بود. این نوع از USB می‌تواند سیگنال‌های پورت نمایشگر را تا رزولوشن 4K منتقل کند و همزمان برق با توان 100 وات را منتقل کند. با توجه به برتری فنی این متصل‌کننده، USB Type-C به‌زودی پورت برتر و غالب میان گجت‌ها می‌شود.

برخی دیوایس‌ها، از جمله مک بوک جدید اپل، سراغ استفاده از USB Type-C رفته‌اند؛ پورتی که برای شارژ کردن، انتقال داده‌ها و به‌عنوان خروجی ویدئو استفاده می‌شود. کروم بوک جدید گوگل نیز از دو پورت USB Type-C، هر دو با ویژگی‌هایی مشابه، استفاده می‌کند. هیچ‌کدام از دو دیوایس مک بوک و کروم بوک به متصل‌کننده اختصاصی برای برق نیاز ندارند، زیرا باتری این دستگاه‌ها از طریق USB شارژ می‌شود.

در گذشته USB تنها برای انتقال داده استفاده می‌شد، به همین دلیل USB 1.x و USB 2.0 تنها 2.5 وات توان داشتند که برای شارژ گوشی همراه کافی بود، اما برای دیوایس‌های بزرگ‌تر به کار نمی‌آمد. پس از آن به USB 3.0 توان 4.5 واتی اختصاص یافت که کمی بهتر بود. اما امروزه تکنولوژی USB Power Delivery، که در کنار USB 3.0 ،USB 2.0 و USB 3.1 وجود دارد و در مشخصات USB Type-C نیز دیده می‌شود، 5 پروفایل انتقال برق متفاوت با حداکثر توان 100 وات ارائه می‌دهد.

اما برای اینکه بتوان از توان حداکثری 100 وات انتقال برق استفاده کرد باید دیوایس به ویژگی USB Power Delivery مجهز باشد و داشتن USB Type-C و پشتیبانی ازUSB 3.1  به‌تنهایی کافی نیست.

هنوز نمی‌توان با قطعیت اظهارنظر کرد، اما با توجه به فراگیر شدن این پورت در گوشی های پرچمدار، احتمالا به‌زودی شاهد این ویژگی در سایر موبایل‌ها و تبلت‌ها خواهیم بود، زیرا از نظر فنی مشکلی برای آوردن USB Power Delivery به این دیوایس‌ها وجود ندارد.