۴ دلیل که شما را از مهاجرت از اندروید به iOS منصرف می‌کند
بسیاری از افراد هنوز هم اندروید را به iOS ترجیح می‌دهند و آن را می‌پرستند. اما علت محبوبیت بالای اندروید چیست و چه چیزی باعث شده که دل کاربران تا این حد در گرو این سیستم عامل بماند؟
تبلیغات
از سال ۲۰۱۰ تاکنون، اندروید به‌عنوان همراه همیشگی بسیاری از کاربران شناخته می‌شود. با وجود این وابستگی، اکثر کاربران سروصدای کر کننده آیفون را شنیده و آن را به خوبی می‌شناسند. با این وجود، بسیاری از کاربران حاضر نیستند تا سیستم عامل اندروید را رها کرده و به سمت iOS بروند. شکی نیست که iOS سیستم‌عاملی قدرتمند، روان و خوش‌ساخت است و آیفون‌ها نیز از لحاظ سخت‌افزاری در سطح بالایی قرار دارند. اما با تمام این مزایا، باز هم دلیل قانع‌کننده‌ای برای مهاجرت به این اکوسیستم وجود ندارد.
تنوع واقعی در انتخاب
اندروید در اختیار ده‌ها برند مختلف قرار دارد و همین مسئله باعث شده بازار گوشی‌های هوشمند با مجموعه‌ای گسترده از گزینه‌ها روبه‌رو باشد. فارغ از نیاز به قدرت پردازشی بالا، قیمت مناسب یا ویژگی‌های خاص و خلاقانه، همیشه مدلی مطابق با سلیقه و نیاز شخصی یافت می‌شود. از گوشی‌های ویژه بازی و مدل‌های تاشوی پیشرفته گرفته تا گزینه‌های اقتصادی با عملکرد قدرتمند یا پرچمدارهای مجهز به دوربین‌های حرفه‌ای، انتخاب‌ها به‌گونه‌ای هستند که محدودیت معنا ندارد.
در مقابل، iOS تنها بر روی آیفون اجرا می‌شود و اپل نیز هر سال تنها چند مدل جدید معرفی می‌کند که غالباً از نظر طراحی و کارکرد، شباهت بسیاری به یکدیگر دارند. جز در مورد برخی مدل‌های اقتصادی مانند آیفون SE که مناسب همگان نیست، بیشتر گزینه‌ها در رده قیمتی بالا قرار می‌گیرند. این سادگی شاید برای برخی افراد تصمیم‌گیری را آسان‌تر کند، اما در عمل آزادی انتخاب را به‌طور محسوسی کاهش می‌دهد.
رقابت پویا در بازار اندروید از دیگر مزیت‌های چشمگیر این پلتفرم است. برندهایی چون گوگل، سامسونگ، وان‌پلاس و بسیاری دیگر همواره در تلاش‌اند تا با ارتقای کیفیت، کاهش قیمت و نوآوری‌های جدید از یکدیگر پیشی بگیرند. این رقابت تنگاتنگ به‌طور مستقیم به نفع مصرف‌کننده تمام می‌شود و بازار را همواره زنده و در حال تحول نگه می‌دارد. تجربه استفاده از برندهایی مانند ال‌جی، اچ‌تی‌سی، گوگل و هواوی نیز نشان داده که هر شرکت سبک و زبان طراحی منحصربه‌فرد خود را به بازار آورده است. در مقابل، خط تولید سالانه آیفون‌ها اغلب تکراری و قابل پیش‌بینی به نظر می‌رسد.
منو اپلیکیشن و صفحه اصلی منظم و بدون شلوغی
یکی از تفاوت‌های اساسی میان اندروید و iOS، شیوهٔ مدیریت اپلیکیشن‌هاست. با وجود معرفی قابلیت App Library در iOS که به‌صورت خودکار برنامه‌ها را دسته‌بندی می‌کند، این ویژگی همچنان نمی‌تواند جایگزینی کارآمد و ساده برای منو کشویی اپلیکیشن در اندروید باشد.
در اندروید، امکان طراحی صفحه‌های اصلی به‌صورت کاملاً مینیمالیستی وجود دارد؛ تنها اپلیکیشن‌های ضروری و پرکاربرد روی صفحه باقی می‌مانند و سایر برنامه‌ها به‌صورت منظم در کشوی مخصوص قرار می‌گیرند که با یک لمس یا سوایپ به‌راحتی قابل دسترسی هستند. چنین ساختاری کمک می‌کند فضای دیجیتال تمیز، خلوت و متمرکز باقی بماند و از آشفتگی بصری جلوگیری شود.
در نقطه مقابل، iOS همچنان هر اپ جدید را مستقیماً روی صفحه اصلی نمایش می‌دهد، که بسیار آزار دهنده است. برای سازمان‌دهی، باید برنامه‌ها به‌صورت دستی منتقل کرد یا به الگوریتم‌های دسته‌بندی خودکار تکیه کرد. اندروید راهکاری ساده‌تر و مؤثرتر ارائه می‌دهد: صفحهٔ اصلی فضایی شخصی‌سازی‌شده برای کاربردهای روزمره است و کشوی اپلیکیشن فهرستی کامل از تمام برنامه‌ها را در خود جای می‌دهد. همین تفاوت کوچک، تجربه کاربری را به‌شکلی بنیادین متحول می‌کند.
پشتیبانی از لانچرها و آزادی بی‌سابقه در شخصی‌سازی
آن‌چه اندروید را از هر پلتفرم دیگری متمایز می‌کند، انعطاف‌پذیری عمیق آن در شخصی‌سازی است. برجسته‌ترین نمونهٔ این انعطاف، پشتیبانی از لانچرهای شخص ثالث است که می‌توانند ظاهر، حس و عملکرد کلی رابط کاربری را به‌طور کامل دگرگون کنند؛ تجربه‌ای مشابه داشتن یک گوشی جدید، بدون نیاز به تعویض دستگاه.
لانچرهای پیش‌فرض مختلفی وجود دارند که عملکرد روان و ظاهر جذابی دارند، مانند Pixel Launcher در محصولات گوگل یا رابط کاربری OxygenOS در گوشی‌های وان‌پلاس که طرفدارهای بی‌شماری دارد. در سوی دیگر، iOS با معرفی ویجت‌های قابل تنظیم و اپلیکیشن Shortcuts تلاش کرده قابلیت‌های شخصی‌سازی را گسترش دهد، اما این امکانات در برابر قدرت و انعطاف لانچرهای اندرویدی بسیار محدود و سطحی به نظر می‌رسند. در iOS، چارچوب رابط کاربری اپل تقریباً تغییرناپذیر باقی می‌ماند، اما در اندروید، خلاقیت کاربر تعیین‌کنندهٔ چهره و کارکرد گوشی است.
قدرت آشنایی عمیق با سیستم
شاید در نگاه نخست نکته‌ای کوچک به نظر برسد، اما پس از سال‌ها استفاده مداوم از اندروید، الگوهای ذهنی و عادت‌های کاربری به‌طور کامل با این سیستم هماهنگ شده‌اند. آشنایی دقیق با ساختار سیستم و توانایی سریع در جست و جو تنظیمات و قابلیت‌ها باعث می‌شود کار با هر گوشی اندرویدی، صرف‌نظر از برند سازنده، کاملاً روان و بدون توقف انجام شود.
تغییر به iOS به معنای کنار گذاشتن سال‌ها عادت و آموختن رویکردی تازه است؛ فرآیندی که می‌تواند تجربه کار را کند و گسسته کند. بسیاری از کارهایی که در اندروید به‌طور ناخودآگاه انجام می‌شوند، در iOS نیازمند تفکر و تصمیم‌گیری‌اند. برای نمونه، اندروید از ژست بازگشت یکپارچه بهره می‌برد که با کشیدن انگشت از لبه چپ یا راست صفحه، تقریباً در تمام برنامه‌ها عمل می‌کند. اما در آیپد، باید در هر برنامه به دنبال دکمه بازگشت در گوشه بالای سمت چپ گشت، که روانی کار را به‌کلی مختل می‌کند. همین تفاوت‌های کوچک، در مجموع باعث می‌شوند تجربه کار با iOS کمتر بهینه و پیوسته به نظر برسد.
افزون بر این، مجموعه‌ای از امکانات جزئی و کاربردی وجود دارد که اندروید را به گزینه‌ای همیشگی برای بسیاری از کاربران تبدیل کرده‌اند. با وجود پیشرفت بالای Face ID، همچنان حسگر اثر انگشت در برخی شرایط مانند زمانی که گوشی روی میز قرار دارد عملکرد سریع‌تر و آشنا‌تری به کاربر می‌دهد.
قابلیت نمایشگر همیشه روشن نیز در آیفون‌های جدید اضافه شده، اما اجرای این ویژگی در دستگاه‌های اندرویدی بسیار انعطاف‌پذیرتر است. از امکان انتخاب سبک‌های متنوع ساعت گرفته تا نمایش پیوسته آیکون‌های اعلان و کنترل دقیق محتوای قابل مشاهده، همه این‌ها با مصرف حداقلی انرژی انجام می‌شود. تفاوت اصلی میان این دو پلتفرم در انتخاب میان تنوع، آزادی عمل و انعطاف‌پذیری اندروید در برابر ساختار منظم اما بسته اکوسیستم اپل خلاصه می‌شود.
