تسلکوپ Chandra X-ray ناسا تلسکوپ فوق‌العاده قدرتمندی است که به احترام فیزیک‌دان برنده جایزه نوبل سابرامانیان چاندراسکار نام‌گذاری شده است. این تلسکوپ سابقه درخشانی در اکتشافات اخترنجومی دارد و برای اولین بار نور منتشره از باقی‌مانده ابرنواختری به‌نام Cassiopeia A را به ثبت رساند. در سال ۲۰۰۰، دانش‌آموزان دبیرستانی با استفاده از داده‌های تلسکوپ اشعه ایکس چاندرا موفق به کشف ستاره‌ای نوترونی در باقی‌مانده ابرنواختر IC 443 شدند.

حالا این تلسکوپ به تولید تصاویر خیره‌کننده‌ای از کهکشان‌ها، ستارگان، سحابی‌ها و باقی‌مانده ابرنواخترها کمک کرده است. البته تصویر موجود در این مطلب لزوما نشان‌دهنده آن‌چه که با چشم انسان دیده می‌شود نیست. این تصاویر نه فقط با کمک داده‌های تلسکوپ چاندرا بلکه با ترکیب اطلاعات منابع دیگر به دست آمده است. عکس‌های زیر از روشی موسوم به «طول موج چندگانه» استفاده کرده‌اند که داده‌ها را از چند طیف مختلف، از امواج رادیویی گرفته تا پرتوهای گاما، می‌گیرند و با یکدیگر ترکیب می‌کنند.

در ادامه مطلب با جی‌اس‌ام همراه باشید تا نگاهی به این تصاویر خارق‌العاده و چشم‌نواز کیهانی بیندازیم.

کهکشان M82

ناسا می‌گوید کهکشان M82 موقعیتی دارد که انگار در بالای سر زمین قرار گرفته و به آن نگاه می‌کند.

خوشه کهکشانی Abell 2744

تصویر خوشه کهکشانی فوق با کمک داده‌های تسلکوپ چاندرا و هابل ساخته شده است.

ابرنواختر 1987A یا SN 1987A

این تصویر که احتمالا عجیب‌ترین تصویر در بین مجموعه تصاویر موجود است، عکسی از یکی از درخشنده‌ترین انفجارهای ابرنواختری در طول قرن‌های اخیر را نشان می‌دهد.

منظومه Eta Carinae

ناسا Eta Carinae را به‌عنوان منظومه‌ای در نوسان توصیف می‌کند که از دو ستاره غول‌پیکر تشکیل شده و این دو ستاره با فاصله نزدیک به دور هم در گردش‌اند.

کهکشان Cartwheel

زمانی که فریتز زویکی در سال ۱۹۴۱ این کهکشان را کشف کرد، گفت Cartwheel یکی از پیچیده‌ترین ساختارهایی است که در انتظار ارائه توضیحی بر مبنای دینامیک ستاره‌ای قرار دارد. قطر کهکشان Cartwheel حدود ۱۵۰ هزار سال نوری است.

سحابی Helix

سحابی Helix در ظاهر شبیه چشمی غول‌آساست اما در واقع ستاره‌ای است که دیگر سوختی برای آن باقی نمانده است. این سحابی نشان می‌دهد که احتمالا ۵ میلیارد سال دیگر چه اتفاقی برای خورشید ما رخ خواهد داد.