گوشی‌های موبایل حتی نحوه راه رفتنمان را تغییر داده‌اند

همه‌ی ما احتمالا کسی را تا به حال دیده‌ایم که وقتی سرش با موبایلش گرم است، از پله‌ها افتاده، سکندری خورده، به دیوار یا تیر چراغ برق برخورد کرده و یا حتی ممکن است تصادف کرده باشد. امروزه اکثر مردم، یا راحت‌تر بگوییم خود ما، از دنیای واقعی به دنیای مجازی پناه برده‌ایم، حتی وقتی که بیرون از خانه هستیم ممکن است سرگرم قلمروی صفر و یک‌ها باشیم.

بر اساس مطالعاتی که اخیرا در دانشگاه Anglia Ruskin انگلیس انجام شده، ظاهرا کارهایی مثل راه رفتن و همزمان با موبایل کار کردن، پیام دادن یا حرف زدن می‌تواند رفتارهای بدن شما را بسیار تغییر دهد. محققان برای بررسی اثر موارد ذکر شده از حسگرهای حرکتی استفاده کردند تا ببینند که حرکات بدن فردی که همزمان با راه رفتن با گوشی‌اش کار می‌کند چگونه است و به کمک ابزارهای ردیابی چشم رفتار چشم او را بررسی کرده‌اند.

برای رسیدن به هدف مطالعات، مانعی مانند لبه پیاده‌رو مقابل افراد قرار گرفت و این افراد باید در سه حالتی که با موبایل پیام می‌دادند، حرف می‌زدند و زمانی که از موبایل استفاده نمی‌کردند از آن مانع عبور می‌کردند.

نتیجه جالب این آزمایش به گونه‌ای بود که مدت زمان نگاه کردن افراد به مانع موقعی که در حال کار با گوشی بودند تا 61 درصد کمتر از زمانی بود که از گوشی استفاده نمی‌کردند. طبیعتا هنگام پیام دادن این مدت زمان کمتر از زمان صحبت کردن با موبایل بوده، اما اختلافشان چندان زیاد نبوده است. دکتر متیو تیمیس یکی از مسئولین این مطالعات این‌طور می‌گوید:

ما دریافته‌ایم که استفاده از موبایل ]هنگام راه رفتن[ به این معناست که به دفعات کمتر و برای مدت کمتری به زمین نگاه می‌کنیم و بررسی نحوه حرکت چشم افراد و نوع راه رفتن آن‌ها به ما نشان داد که استفاده از موبایل هنگام راه رفتن باعث می‌شود که افراد واکنش‌های کندتر و هیجانی‌تری داشته باشند.

نتایج نشان می‌دهد که میزان بلند کردن پا برای عبور از مانع هنگام کار با موبایل 18 درصد بیشتر از حالت عادی بوده و 40 درصد آهسته‌تر است. علاوه بر این همان طور که انتظار می‌رود کسی که هنگام راه رفتن پیامی را می‌خواند یا می‌نویسد بخش عمده‌ای از تمرکز بینایی‌اش بر این است که غلط تایپی نداشته باشد یا بتواند به درستی پیام دریافتی را بخواند و این باعث می‌شود که فرد نتواند به درستی مقابلش را ببیند و خطر برخورد با موانع به شدت افزایش پیدا می‌کند.

حقیقت این است که ما با کنار نگذاشتن گوشی‌هایمان حتی در حین راه رفتن تبدیل به تهدیدی برای وجود خودمان شده‌ایم. برخی از کشورهای اروپایی و همچنین چین پیش از این خطوطی ویژه در پیاده‌روها برای افرادی احداث کرده‌اند که هنگام حرکت همواره سرشان در گوشی‌شان است.

حال بیاییم فکر کنیم که چند سال آینده هدست‌های واقعیت افزوده و یا حتی چیزی مانند عینک گوگل پیشرفت کرده و همه‌گیر شود. در آن صورت مردمی را می‌بینیم که گرچه به فضای رو به رویشان نگاه می‌کنند، اما حواسشان به موانع جلوی راهشان نیست و در واقع با حرکات چشمشان دارند چیز دیگری را کنترل و بررسی می‌کنند. به نظر می‌رسد دنیا هر چقدر پیشرفته‌تر می‌شود، خطرناک‌تر هم می‌شود. نظر شما چیست؟