نسخه ۶۴ گیگابایتی آیپد ایر 5 فاقد قابلیت رم مجازی خواهد بود

شرکت اپل مدتی پیش از دو قابلیت جدید سیستم عامل iPadOS 16 که برای آیپدهای با پردازنده M1 عرضه می‌شوند؛ رونمایی کرد. یکی از این قابلیت‌ها که استیج منجر نام دارد؛ به کاربران اجازه می‌دهد تا اپلیکیشن‌ها را به صورت پنجره‌های قابل جابجایی اجرا کرده که برای مولتی تسکینگ، کاربرد بسیاری دارد.

قابلیت دیگر نیز که اپل آن را Virtual Memory Swap نامیده است؛ همان ویژگی رم مجازی بوده که این روز‌ها در بسیاری از گوشی‌های اندرویدی شاهد آن هستیم. با وجودی که هر سه مدل آیپد عرضه شده با پردازنده‌های M1 این قابلیت‌ها را دریافت خواهند کرد؛ به نظر می‌رسد که نسخه پایه آیپد ایر 5 فاقد قابلیت رم مجازی خواهد بود.

رم مجازی در دنیای کامپیوتر نیز پدیده جدیدی نبوده و در واقع همان پیج فایل است. پیج فایل، بخش رزرو شده‌ای از حافظه داخلی دستگاه است که می‌توان در هنگام پر شدن رم سیستم؛ از آن به عنوان رم مجازی استفاده کرد. این قابلیت که اخیرا به سیستم عامل iPadOS 16 نیز راه پیدا کرده است؛ امکان افزایش رم آیپد‌ها به میزان ۱۶ گیگابایت را فراهم می‌کند.

با توجه به نیاز این ویژگی به حافظه داخلی، اپل تصمیم گرفته تا آن را تنها بر روی دستگاه‌هایی با حافظه داخلی ۱۲۸ گیگابایتی یا بیشتر ارائه دهد. این امر برای مدل‌های آیپد پرو که دارای حداقل ۱۲۸ گیگابایت حافظه داخلی هستند؛ مشکل خاصی محسوب نمی‌شود. اما نسخه پایه آیپد ایر 5 که در سال ۲۰۲۲ روانه بازار شده است؛ تنها دارای ۶۴ گیگابایت حافظه داخلی بوده و رم مجازی تنها روی نسخه ۲۵۶ گیگابایتی این تبلت قابل استفاده خواهد بود.

با توجه به اینکه قابلیت استیج منجر همچنان روی این تبلت قابل دسترسی است؛ این امر کمی دلایل اپل برای عدم انتشار این قابلیت برای آیپدهای فاقد پردازنده M1 را زیر سوال می‌برد. استیج منجر که ویژگی پر مصرفی محسوب می‌شود؛ در کنار قدرت چیپست M1، از ۸ گیگابایت رم دستگاه در تعامل با رم مجازی برای باز کردن تعداد زیادی اپلیکیشن به صورت همزمان استفاده می‌کند.

اکنون اما، با توجه به قرار گرفتن استیج منجر روی آیپد ایر 5 ۶۴ گیگابایتی که فاقد رم مجازی است؛ به نظر می‌رسد که نیاز چندانی نیز به چیپست M1 برای استفاده از این ویژگی وجود نداشته و اپل احتمالا می‌توانست تا نسخه‌ای محدود‌تر از استیج منجر را برای آیپد‌های قدیمی‌تر نیز منتشر کند. مسلما، چیپست A14 قرار گرفته روی آیپد ایر 4 نیز توان پردازشی لازم برای استیج منجر را دارد.

البته، با توجه با فاصله نسبتا زیاد میان عرضه آیپد‌ها، باید گفت که احتمال استفاده از استیج منجر در نسل‌های قدیمی‌تر این تبلت وجود ندارد؛ زیرا اکثر این تبلت‌ها پردازنده‌های قدیمی و میزان رم پایینی دارند که مسلما با استاندارد‌های بالای اپل در زمینه عملکرد جور در نمی‌آید.

در هر صورت، این ویژگی در انحصار آیپد‌های دارای M1 باقی خواهد ماند و در نوع خود جالب است تا در هنگام انتشار iPadOS 16، ببینیم که آیا استیج منجر در هنگام عملکرد روی نسخه پایه آیپد ایر 5، به مشکلی بر می‌خورد یا نیازی به میزان رم بیشتر نخواهد داشت.

درباره نسخه جدید سیستم عامل iPadOS و ویژگی‌های آن چه می‌اندیشید؟ آیا به نظر شما، اپل موفق به کم‌رنگ‌تر کردن مرز میان لپ‌تاپ و آیپد‌ها شده است؟