تصویر قالب‌های فلزی سری آیفون 12 لو رفت

بسیاری از طرفداران اپل می‌گویند طراحی مورد علاقه آن‌ها آیفون ۴ است که لبه‌های تند و تیزی دارد. کوپرتینویی‌ها از زمان آیفون ۶ لبه‌های پرچمداران خود را گرد کرده‌اند. اما از مدت‌ها پیش می‌دانیم که سری آیفون ۱۲ شباهت بالایی به آیفون ۴ خواهد داشت. تاکنون رندرهای مختلفی از آیفون ۱۲ منتشر شده که طراحی لبه مسطح را با نمایشگر بدون حاشیه ترکیب کرده‌اند.

دیروز یک خرده‌فروش نیوزلندی به نام JIN تصویری از قالب‌های فلزی آیفون ۱۲ را در صفحه توئیتر خود به اشتراک گذاشت. با توجه به این که آیفون ۱۲ پلاس و آیفون ۱۲ پرو هر دو نمایشگر ۶.۱ اینچی دارند، به نظر می‌رسد که در این توئیت شاهد حضور آیفون ۱۲ معمولی ۵.۴ اینچی، آیفون ۱۲ پلاس یا ۱۲ پرو ۶.۱ اینچی و آیفون ۱۲ پرو مکس ۶.۷ اینچی هستیم.

لبه‌های این قالب‌ها کاملا مسطح است و انتظار داریم که چهار لنز را در دوربین عقب مدل‌های پرو ببینیم (البته از نظر فنی منظورمان ۳ لنز و یک سنسور تشخیص عمق است). این لنزها شامل عریض، فوق عریض، تله‌فوتو و سنسور زمان پرواز LiDAR است. مدل‌های استاندارد آیفون هم همین دوربین را خواهند داشت اما لنز تله‌فوتو ندارند.

سنسور لیدار که اولین بارد در آیپد پرو ۲۰۲۰ معرفی شد زمانی را اندازه‌گیری می‌کند که طول می‌کشد تا پرتو فروسرخ به سوژه برخورد کرده و به گوشی برگردد. دستگاه با این اطلاعات می‌تواند جزئیات پیشرفته‌ای را از عمق به دست آورده و از آن در زمینه واقعیت افزوده یا AR استفاده کند. به‌علاوه، از این قابلیت می‌توان در زمینه افکت بوکه برای تصویربرداری پرتره یا تشخیص چهره نیز استفاده کرد.

مینگ-چی کو، تحلیل‌گر معروف مسائل اپل، قبلا در سال ۲۰۱۷ گفته بود که چگونه می‌توان از سنسور زمان پرواز برای تشخیص چهره در دوربین عقب استفاده کرد. البته که او در مورد زمان ارائه این قابلیت اشتباه کرده بود، چون انتظار داشت که این سنسور به آیفون ۱۱ اضافه شود. با این حال، کو در ماه ژوئیه پارسال نظریه خود را تصحیح و اعلام کرد که این قابلیت احتمالا به آیفون‌های ۲۰۲۰ خواهد آمد.

طبق شایعات، هر چهار مدل آیفون ۱۲ از نمایشگر OLED استفاده می‌کنند و با چیپست A14 بایونیک عرضه می‌شوند. اگر همه چیز درست پیش برود، سری آیفون ۱۲ اولین سری از گوشی‌های اپل خواهد بود که تراشه ۵ نانومتری خواهد داشت. این تراشه‌ها قرار است در هر میلی‌متر مربع ۱۷۱.۳ میلیون ترانزیستور داشته باشند، در حالی که این رقم در تراشه ۷ نانومتری A13 برابر ۹۶.۵ میلیون بود. همان‌طور که احتمالا می‌دانید، هرچه تعداد ترانزیستورها بیشتر باشد توانایی و بهینگی تراشه‌ها بالاتر می‌رود.