آیا می‌دانستید اندروید قرار بود سیستم عامل دوربین‌های دیجیتالی باشد؟
این روزها نام اندروید با دنیای تلفن‌های هوشمند گره خورده است. اندروید محبوب‌ترین سیستم عامل موبایلی دنیاست که بیش از ۲.۵ میلیارد دستگاه فعال از آن استفاده می‌کنند. ولی کمتر کسی می‌داند که این سیستم عامل در ابتدا قرار نبود برای تلفن‌های هوشمند به کار گرفته شود.
اندی رابین، هم‌بنیان‌گذار اندروید، در اجلاس اقتصادی توکیو در سال ۲۰۱۳ فاش کرد که اندروید در ابتدا برای دوربین‌های دیجیتال طراحی شده بود. هدف آن‌ها ایجاد پلتفرمی بود که امکان استفاده از فضای ابری برای ذخیره‌سازی تصاویر و ویدیوها را فراهم کند. او در سخنرانی خود در پایتخت ژاپن حتی تصویری از رابط کاربری این پلتفرم را که قرار بود در سال ۲۰۰۴ برای سرمایه‌گذاران به نمایش گذاشته شود نشان داد. البته طبیعتا سرمایه‌گذاران مشتاق به ادامه این پروژه نبودند و همین باعث شد رابین نتواند آن قرارداد را ببندد.
پنج ماه پس از این واقعه، اندی رابین و سایر اعضای تیم اندروید تصمیم گرفتند استراتژی خود را تغییر دهند. آن‌ها متوجه شدند که بازار دوربین به اندازه کافی بزرگ نیست و در عوض فرصت را در بازار تلفن‌های هوشمند مشاهده کردند. در نتیجه، پس از اعمال تغییرات لازم، اندرویدی خلق شد که ما امروز آن را می‌شناسیم.
این تیم نمی‌خواست مثل رقبایی که در آن زمان فعالیت می‌کردند بابت استفاده از نرم‌افزارش از کاربران پول بگیرد، چون آن‌ها معتقد بودند که صنعت موبایل در آن دوره حساسیت زیادی نسبت به قیمت داشت. آن‌ها می‌خواستند اندروید رایگان باشد و به‌عنوان سکویی برای فروش سایر خدمات و محصولات (مثل بازی‌ها، اپلیکیشن‌ها و غیره) عمل کند. پس با عرضه رایگان این سیستم عامل توانستند شانس بیشتری برای عقد قرارداد با سازندگان موبایل داشته باشند.
ولی برای محقق ساختن این طرح و برنامه لازم بود شرکتی ثروتمند کنارشان باشد. این‌جا بود که گوگل وارد کار شد. آن‌ها در ژوئیه سال ۲۰۰۵ اندروید را خریده و اندی رابین را به عنوان مدیر ارشد بخش موبایل و محتواهای دیجیتالی استخدام کردند. این شرکت می‌خواست در طول پنج سال ۹ درصد از سهم بازار آمریکای شمالی و اروپا را از آن خود کند.
ولی شرایط فراتر از حد انتظار آن‌ها رقم خورد و اندروید تا پایان سال ۲۰۱۰ توانست ۲۴ درصد از سهم بازار آمریکای شمالی را به دست آورد. و این تازه آغاز ماجرا بود. ربات سبزرنگ دنیای سیستم عامل‌های موبایلی حالا بیش از ۸۰ درصد از سهم بازار تلفن‌های هوشمند سراسر دنیا را در اختیار دارد.
قدرت سرنوشت‌ساز یک تصمیم حیاتی
تصمیم‌گیری برای تغییر تمرکز از دوربین‌های دیجیتال بر روی تلفن‌های هوشمند مهم‌ترین تصمیمی بود که برای اندروید گرفته شد. اگر نگاهی به آمارها بیندازید، به‌گزارش شرکت Statista، فروش تلفن‌های هوشمند از ۱۲۲ میلیون در سال ۲۰۰۷ به ۱.۵ میلیارد در سال ۲۰۱۹ رسیده است. در آن سو، فروش دوربین‌های دیجیتال از ۱۰۰ میلیون در سال ۲۰۰۷ به ۱۵ میلیون در سال ۲۰۱۹ رسیده است. این صعنت در سال ۲۰۱۰ به اوج شکوفایی خود رسید و تقریبا ۱۲۱ میلیون دستگاه فروش داشت، اما کم‌کم وارد سراشیبی نزولی شد.
هیچ‌کس نمی‌داند که اگر اندی رابین و تیمش تصمیم به تغییر نمی‌گرفتند و کار خود را روی دوربین‌های دیجیتال ادامه می‌دادند چه اتفاقی می‌افتاد، اما می‌توانیم حدس بزنیم که اندروید دیگر به این سطح عظیم از موفقیت دست پیدا نمی‌کرد. علاوه بر این، سیستم عاملی که ما امروز آن را با نام اندروید می‌شناسیم به وجود نمی‌آمد.
به‌علاوه، این احتمال وجود داشت که گوگل وارد بازار موبایل نشود و مایکروسافت با ویندوز موبایل به موفقیت بیشتری برسد. حتی شاید سیمبین زنده می‌ماند و نوکیا نیز سلطه خود را بر بازار تلفن‌های هوشمند ادامه می‌داد. آن‌چه می‌توانیم با قطعیت بگوییم این است که اگر سازندگان اندروید این تصمیم را نمی‌گرفتند، صحنه بازار موبایل امروز متحمل تغییرات عظیمی می‌شد.
این اتفاق نشان می‌دهد که ارزش هر تصمیم‌گیری تا چه اندازه می‌تواند حیاتی باشد. استفن کاوی، در کتاب پرفروش «۷ عادت افراد موفق» می‌نویسد: «اگر نردبان به سمت دیوار درست تکیه داده نشده باشد، هر قدمی که برمی‌داریم ما را با سرعت بیشتری به سمت مقصد نادرست هدایت می‌کند.»
خوشبختانه نردبان اندروید به دیوار درستی تکیه داده شده بود. تصمیم رابین او را میلیونر کرد و سیستم عاملی را به‌وجود آورد که حالا بخش مهمی از زندگی بسیار از مردم سراسر دنیا شده است. البته نباید از نقش مهم و فرصت‌طلبی گوگل هم صرف‌نظر کنیم؛ این شرکت اندروید را به مبلغ ۵۰ میلیون دلار خرید ولی صدها برابر آن سود کرد و امروزه بخش بزرگی از موفقیت خود را مدیون این سیستم عامل است.
