بنیاد GSMA بصورت سالیانه تخقیقاتی را روی درصد تعامل دارندگان گوشیهای موبایل با دستگاههای خود انجام میدهد. در این تخقیق مشخص میشود که کاربران گوشیهای موبایل در سرتاسر جهان، تا چه حدی با دستگاه خود تعامل دارند. در این تحقیق، دارندگان گوشیهای هوشمند و غیرهوشمند در 56 کشور جهان (32 کشور در حال توسعه و 24 کشور توسعه یافته) مورد بررسی قرار میگیرند و همچنین از بیش از 1000 نفر با میانگین سنی بالای 18 سال نیز بصورت آنلاین نظر خواهی انجام میشود. کشورهایی که که در ذیل این بررسی قرار میگیرند، در حدود 80 درصد از جمعیت جهان را تشکیل میدهند.
اما نکتهای که در تحقیقات GSMA، توجهات را به خود جلب میکند این است که هنوز نیمی از دارندگان دستگاههای موبایل در دنیا، از تلفنهای همراه خود فقط برای صحبت کردن و ارسال پیام استفاده میکنند! شاید با خود فکر کنید که با توجه به پیشرفتهای روزافزون تکنولوژی و فراگیرشدن استفاده از گوشیهای هوشمند، چنین چیزی بسیار تعجبآور باشد. اما این یک واقعیت است و دلیل آن نیز این است که هنوز تعداد بسیار زیادی از گوشیهای سنتی در بازار و در اختیار افراد قرار دارد و همچنین عواملی مانند منطقه جغرافیایی، سن و سواد تکنولوژی نیز در رقم خوردن چنین آمار و ارقامی بیتاثیر نیستند. در سال 2016، حدود 47 درصد از افراد با گوشیهای خود فقط ارتباط تلفنی برقرار میکنند و GSMA پیشبینی میکند که این رقم در سال 2030 به حدود 29 درصد کاهش یابد.
اما نتایج جالب تحقیقات GSMA فقط به اینجا ختم نمیشود. در این تحقیقات مشخص شد که هنوز هم در کشورهایی مانند آمریکا و فرانسه، سرویس پیام کوتاه (SMS) بر پیامرسانهای آنلاین برتری دارد. شاید با خودتان فکر کنید که فقط افراد پیر و کهنسال ممکن است از SMS استفاده کنند؛ اما کاملا در اشتباهید. زیرا در کشورهایی مانند کرهجنوبی در حدود 80 درصد از افراد بین 51 تا 69 سال، خریدهای خود را بصورت آنلاین انجام میدهند.
در تحقیق بنیاد GSMA همچنین مشخص شد که برای حدود 70 درصد از دارندگان گوشیهای هوشمند، کسب اطلاعات در مورد سرویسها و محصولات، به نسبت خریداری آنها، در اولویت قرار دارد. با این حال، فقط دو نفر از سه نفر اقدام به ثبت سفارش آنلاین میکنند و یا به سراغ استفاده از سرویس مورد نظر میروند. اطلاعاتی که تحقیقات GSMA بدست میدهد از همان دست اطلاعاتی هستند که کسب وکارهای آنلاین به دنبالشان میگردند. همچنین این اطلاعات میتوانند در بهبود شرایط و وضعیت محلی یک منطقه جغرافیایی نیز مفید باشند. برای مثال، کشور میانمار یکی از کشورهای بالا رده در زمینه مالکیت گوشی هوشمند محسوب میشود اما 60 درصد از کاربران در این کشور گفتهاند که به دلیل فقدان محتوا نمیتوانند از تمام ظرفیت گوشیهای هوشمند خود استفاده کنند.