حدود دو هفته از ابلاغ قانون جنجال برانگیز منع ورود مردم 7 کشور مسلمان از جمله ایران به آمریکا میگذرد، با این حال هنوز این موضوع یکی از موضوعات داغ روز است. در این مدت افراد زیادی از جمله شرکتهای تکنولوژی به این تصمیم اعتراض کردهاند و بسیاری به بررسی این موضوع پرداختهاند که این قانون میتواند چه تاثیری بر روی آینده آمریکا بگذارد. پیش از این در جیاسام مقالهای منتشر کردیم که بررسی کرده بود چه تعداد از دانشجویان فارغالتحصیل دانشگاههای ایرانی در شرکتهای بزرگ تکنولوژی آمریکایی مشغول به کار هستند. در مقاله امروز که به قلم Adam Ghahramani، نویسنده وبسایت VentureBeat نگاشته شده است از جنبهای دیگر به این موضوع نگاه میکنیم. با جیاسام همراه باشید.
سال گذشته در آمریکا بحثهای زیادی در جریان بود که آیا این کشور باید پذیرفتن مهاجران سوری را متوقف کند یا خیر. در آن زمان مخالفان آمریکایی را به تصویر میکشیدند که اگر مهاجران سوری پایشان را به آمریکا نمیگذاشتند به وجود میآمد و هر روز که میگذشت این جمله بیشتر و بیشتر بین مردم دهان به دهان میچرخید: «استیو جابز فرزند یک مهاجر سوری بود».
اگر هیچ فرد سوری را نشناسید به راحتی میتوانید آمریکای بدون سوریها را تصور کنید، اما تصور آمریکا بدون استیو جابز به معنی از بین رفتن تاثیر اقتصادی، طراحی، تکنولوژی و فرهنگی اپل و پیکسار است. در این صورت قضیه کاملا متفاوت است.
دستور جدید ترامپ افراد هفت کشور را از مهاجرت به آمریکا منع میکند: ایران، سوریه، عراق، لیبی، یمن، سودان و سومالی. در این روزها کمتر به این موضوع پرداخته شده که آمریکا با این ممنوعیت واقعا متحمل چه هزینههایی میشود و بیشتر به نکات مبهم و کم اهمیتتری اشاره شده است، مانند اینکه «ما داریم ارزشهایمان را از دست میدهیم» یا اینکه «با این اتفاق سختتر میتوان از کشورهای خارجی برنامهنویس استخدام کرد».
من یک ایرانی – آمریکایی هستم و بر دستاوردهای جامعه آمریکا اشراف کامل دارم. بر همین اساس قصد دارم تصویری از آمریکایی برایتان ترسیم کنم که در صورت تصویب این قانون در سالها قبل، به آن تبدیل میشد.
نکته: افرادی که در زیر به آنها اشاره شده است یا در ایران متولد شدهاند یا والدین ایرانی دارند.
این لیست میتواند همچنان بلند و بلندتر شود و تازه ایران تنها یکی از هفت کشوری است که دستور ترامپ آنها را هدف قرار داده است. از طرفی این دستور میتواند تاثیرات غیر مستقیمی نیز داشته باشد:
آمریکا باید بداند که اگر افراد با استعداد کشورهای دیگر را نپذیرد، آن افراد بیچاره و آواره نشده و از روی کره زمین نیز محو نمیشوند. آنها شانهای بالا میاندازند و به شرکتهای تکنولوژی رو به رشد اروپایی و آسیایی ملحق میشوند، جایی که با حقوق فراوان، هزینه اقامت پایین، سرعت اینترنت بالا، جامعه خونگرم و فضای کاری جذاب از آنها استقبال میشود. بسیاری از استارتاپهای تکنولوژی آمریکایی نیز به این مناطق منتقل میشوند. با محدود کردن مهاجرت، آمریکا تنها به رشد تکنولوژی اروپا و آسیا کمک میکند و این در حالی است که منابع خود را هم تخریب کرده است.