۴ فیلم که برنده جایزه در مراسم اسکار نشدند اما قطعا ارزش دیدن دارند

شاید برای برخی مردم اینکه یک فیلم برای جایزه اسکار نامزد شده باشد، یک ملاک اصلی برای انتخاب دیدن آن باشد در صورتی که خیلی از کارگردان‌های سرشناس سینما هستند که هرگز برنده جایزه اسکار نشده‌اند. حتی چه بسیار فیلم‌هایی که به مراسم اسکار راه پیدا نکردند اما همچنان از ارزنده‌ترین آثار سینمایی در جهان به شمار می‌آیند. در اینجا هم می‌خواهیم سراغ ۴ فیلمی برویم که برنده اسکار نشده‌اند ولی ارزش تماشا کردن را دارند و باید به آن‌ها پرداخت:

۱- پنجره عقبی (Rear Window)

چه کاری از این بهتر که این معرفی را با یکی از برجسته ترین کار‌های سِر آلفرد هیچکاک شروع کنیم. «پنجره عقبی» محصول سال ۱۹۵۴ با بازی «گریس کلی» و «جیمز استوارت»، دومین فیلم هیچکاک در سال ۱۹۵۴ به همراه Dial M for Murder است. هنر خیره کننده هیچکاک در فیلم از همان شات آغازین و چند ثانیه اول پیداست؛ به طوری که تمام داستان و مقدمه چینی‌های خود را در چند ثانیه با حرکت دادن دوربین انجام می‌دهد.

فیلم روایت داستان یک خبرنگار را دارد که پایش تا بالای زانو در گچ است و برای گذراندن وقت خود، روزها را روی صندلی چرخدارش در کنار پنجره آپارتمان خودش می‌گذراند و با دوربین سعی در سرک کشیدن در کار و بار همسایگانش دارد. چه کسی جز هیچکاک می‌تواند ۲ ساعت مخاطب را سر جایش میخکوب کند آن هم با آنکه فیلم در مجموع ۳ بازیگر دارد و کل فیلم در یک واحد آپارتمان بسیار کوچک می‌گذرد؟

البته متأسفانه یا خوشبختانه فیلم هیچکاک مانند تمامی دیگر آثار وی دست به هیچ جایزه‌ای از طرف آکادمی اسکار نشد اما هرگز دلیل بر کم ارزش بودن آن نمی‌شود‌.

2- جواهرات تراش نخورده (Uncut Gems)

دومین فیلم، اثری است بسیار تحسین برانگیز که ساخته و پرداخته دو برادر ایرلندی «بنی سفدی» و «جاش سفدی» است. این فیلم در سال ۲۰۱۹ و درست چند ماه قبل از همه‌گیر شدن ویروس کرونا اکران شد. 

الماس‌های تراش نخورده روایتگر یک دلال طلا و جواهر است که معتاد به قمار و شرط بندی است. او که به افراد مختلفی پول بدهکار است، درگیر یک شرط‌بندی بزرگ می‌شود که می‌تواند باعث یک ضرر جبران نشدنی به زندگی‌اش شود و در همین حین، وی درگیر در تعادل نگه داشتن موضوعات مختلفی مثل خانواده و کار و دشمنانش است.

برادران سفدی که علاوه بر کارگردانی در نوشتن فیلمنامه هم دست داشتند، برای انتخاب نقش اصلی فیلمی جدی مثل این، از «آدام سندلر» که تقریبا همه کار‌هایش کمدی است استفاده کردند. البته باید گفت که سندلر نقش خودش را در فیلم به طرز خیره کننده‌ای خوب انجام داد و بعضی منتقدین بر این باور هستند که در سال ۲۰۱۹ جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد باید به سندلر می‌رسید. 

این فیلم برای هیچ جایزه‌ای در اسکار حتی نامزد هم نشد! با اینکه فیلمبرداری، تدوین، کارگردانی و بازیگر نقش اول مرد و مکمل زن فوق العاده‌ای داشت. که البته چیزی از ارزش این فیلم کم نمی‌کند.

3- یادگاری (Memento)

«کریستوفر نولان» هم یکی از دیگر کارگردان‌های سرشناس سینما است که دستش از رسیدن به اسکار باز مانده. او در سال ۲۰۰۰ فیلم «یادگاری» را در سینماها به اکران درآورد که با بودجه ساخت ۴.۵ میلیون دلاری‌اش، فروشی نزدیک به ۴۰ میلیون دلار داشت. 

داستان فیلم درباره مردی است که حافظه کوتاه مدت خود را از دست داده و روی بدن خودش جملاتی راهنمایی کننده تتو شده و به دنبال مردی است که فکر می‌کند همسرش را کشته؛ اما هر روز که بیدار می‌شود حافظه‌اش یاری‌اش نمی‌کند.

سال ۲۰۰۰ همزمان با اکران فیلم نولان، American beauty اثر «سم مندز» هم به سینماها رفت. فیلمی که به حق یا به ناحق هر سه اسکار بهترین فیلمنامه، بهترین فیلم و جایزه کارگردانی را در آن سال از آن خود کرد. شاید بعضی از افراد بگویند که فیلم مندز از نولان خیلی بهتر بود اما نکته اینجاست که Memento حتی برای بهترین فیلم سال و کارگردانی حتی نامزد هم نشد. 

خوشبختانه نولان و فیلم‌هایش نزد علاقه‌مندان به سینما دارای اعتبار بالایی است و مثل کارگردان‌های دیگر که جایزه نبرده‌اند و نزد مردم ناشناخته ماندند، حقش پایمال نشده.

4- خرچنگ (The Lobster)

خرچنگ یکی از برترین فیلم‌های بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ است. فیلمی که «یورگوس لانتیموس» در ساختش مهارت فوق بالایی بکار برده. داستان فیلم روایت‌گر داستانی است که افراد در پیدا کردن شریک زندگی برای خود دچار مشکل شده‌اند و برای درمان به مرکزی فرستاده می‌شوند که ظرف ۴۵ روز آنها را درمان می‌کند. اگر هم آن‌ها در این ۴۵ روز برای خودشان شریکی پیدا نکنند، این مرکز آن‌ها را به حیوانات دلخواهشان تبدیل می‌کند!

شاید با خواندن خلاصه داستان نسبت به دیدن آن کمی دلسرد بشوید، اما حقیقت این است که پس از دیدن چند دقیقه ابتدایی فیلم، متوجه خواهید شد که فیلم برای ۲ ساعت وقت گذرانی و لذت بردنِ تنها ساخته نشده و در اصل می‌توان آن‌ را یک کتاب جامعه شناسی پیشرفته دانست! فیلمی که با پایان فوق هنرمندانه‌اش شما را خیره نگه می‌دارد و باعث می‌شود تا روز‌ها در فکر فرو روید.

در سال ۲۰۱۵ که فیلم اکران شد، تنها توانست برای بهترین فیلمنامه در آکادمی اسکار نامزد شود اما در جشنواره کن، جایزه بزرگ هیئت داوران را ازآن خود کرد تا بار دیگر به ما گوشزد کند که برنده نشدن اسکار توسط یک فیلم، هرگز و هرگز ارزش آن فیلم را برای ما مشخص نمی‌کند.

هرکدام از این فیلم‌ها که معرفی و بررسی شدند فیلم‌های بسیار خوبی از فیلمسازان فوق‌العاده هستند که می‌توانند مثالی باشند برای اینکه جوایز جشنواره را تنها ملاک خود برای فیلم دیدن انتخاب نکنیم. از این دست فیلم‌ها بسیار هستند و حتی هستند فیلم‌هایی که در جشنواره برنده شدند اما ارزششان پایین‌تر از این حرف‌هاست‌‌. شما درباره این لیست چه فکر می‌کنید؟ و اینکه چه گزینه‌هایی دارید که می‌توانیم به این لیست اضافه کنیم؟