همه چیز درباره مکلارن F1 افسانه‌ای

مکلارن F1 همان چیزی بود که بوگاتی شیرون امروز همان جایگاه را دارد. وجه تشابه این دو خودرو این است که هر دو آنها، در زمان خود کاری را انجام دادند که دیگر خودروها از انجام آن عاجز بودند. F1 را می‌توان محصولی دانست که بازی را در دنیای سوپر اسپرت‌ها تغییر داد و با رکوردشکنی‌هایش، نام خود را در تاریخ خودرو به ثبت رساند.

اما قصد داریم نگاهی داشته باشیم به جزئیات آن و همه آن چه نیاز است از آن بدانیم.

از مسابقه تا حرکت در جاده

گوردون مری طراح ماهر و با استعدادی بود که در طراحی انواع خودرو از خودروهای فوق‌العاده فرمول 1 گرفته تا خودروهای شهری مهارت خاصی داشته است. در اوایل دهه 1990، او مرد اول در کمپانی مکلارن بوده است. استعداد و تلاش او، موفقیت‌های زیادی را برای این تیم در مسابقات مختلف به ارمغان آورد اما مری قصد داشت پا را از این فرا تر بگذارد. پس از مذاکره با رئیس مکلارن، او اجازه ساخت یک خودروی جاده‌ای را دریافت کرد.

در آن زمان، مکلارن یکی از موفق‌ترین تیم‌ها در تاریخ مسابقات فرمول 1 بود اما خودروی مخصوص جاده با توانایی‌های بالا در سبد محصولات خود نداشت. بدون شک آنها علم مهندسی لازم برای ساخت چنین خودرویی را داشتند اما همان طور که می‌دانید، خودروهای جاده‌ای ملزومات خاص خود را دارند. برای مثال قطعات آن باید تا چندین سال کار کنند نه فقط برای چند ساعت.

گوردون مری می‌خواست بهترین خودروی عملکردی تاریخ را بسازد؛ خودرویی که دنیا تا به حال به خود ندیده است! برای این اتفاق، مکلارن باید از متریال عالی، مهندسی فرمول 1 و طراحی غیر متعارف و متفاوت از خودروهای روز را استفاده می‌کرد.

مکلارن F1 در سال 1992 و به عنوان نخستین خودروی تماما فیبر کربنی جهان معرفی شد. مری این حرف را مرتبا تکرار می‌کرد که برای ساخت این خودرو، از خودروهای فرمول 1 الهام گرفته است.

راه حل طلایی!

F1 یک ابرخودرو بود و برای عملکرد بهتر، باید وزن خود را تا حد ممکن پایین نگه می‌داشت. اما استفاده از یک موتور 12 سیلندر در وسط خودرو، به معنای گرمای بسیار زیادی است که دوست دارد همه چیز را ذوب کند.

اما راه حل مری برای این موضوع، استفاده از طلا بود. طلا منعکس کننده خوبی برای گرما است که مکلارن برای این موضوع، در هر F1 و بلوک موتور از 16 گرم طلا استفاده کرده است.

قلبی از جنس ب ام و

در آن زمان بحث‌های زیادی پیرامون موتور F1 وجود داشت. اینکه اندازه موتور باید چقدر باشد؟ آیا باید از توربوشارژر برای آن استفاده کرد؟ چه کسی باید آن را بسازد؟

مری از تامین کننده موتورهای مکلارن در مسابقات فرمول 1 درخواست کرد که موتوری مشابه آن چیزی که در مسابقات استفاده می‌شود، برای F1 بسازد. اما هوندا این پیشنهاد را نپذیرفت. ایسوزو یک موتور 3.5 لیتری 12 سیلندر را پیشنهاد داد اما این بار، طراح مکلارن نپذیرفت. مکلارن موتوری را می‌خواست که خود را در مسابقات اثبات کرده باشد.

پس راه حل چه بود؟ یک خودرو بدون موتور، یعنی هیچ! در این زمان، رئیس بخش M ب ام و با موتور 6.1 لیتری 12 سیلندر وارد عرصه شد. ب ام و موتوری را تحویل مکلارن داد که می‌توانست در F1 قدرتی معادل 627 اسب بخار تولید کند و شتاب 0 تا 97 کیلومتر بر ساعت را تنها در 3.2 ثانیه محقق کند. این اعداد حتی برای بسیاری از خودروهای مدرن امروزی هم عجیب و غیر قابل دسترسی هستند.

رکوردشکن

مکلارن F1 یک جادوی تکنولوژیک بود اما تا سال 1998 همه ظرفیت‌های آن شناخته نشده بود. مکلارن F1 توانست حداکثر سرعت 386 کیلومتر بر ساعت را به ثبت برساند که از سرعت 343 کیلومتر بر ساعتی جگوار XJ220 بیشتر بود.

این خودرو برای چندین سال، رکورد دار حداکثر سرعت در میان خودروها بود تا اینکه در سال 2005، این رکورد توسط بوگاتی ویرون شکسته شد.

سه صندلی برای نشستن

جزئیات بسیاری در F1 وجود داشتند که در زمان خود منحصر به فرد بودند اما یکی از آنها که هنوز هم خاص است، چینش صندلی‌هاست. صندلی راننده به جای آنکه در سمت چپ یا راست قرار بگیرد، در مرکز بود و دو صندلی در کنار آن وجود داشت. این کار، کاربرد یک خودروی سوپر اسپرت را کمی متفاوت می‌کند اما دید راننده به شکل قابل توجهی، بهبود می‌یابد.

قانونی برای پذیرش تردد چنین خودرویی در بریتانیا وجود نداشت بنابراین مکلارن برای دریافت مجوز تردد آن در خیابان، برای تغییر در قانون درخواست کرد.

پیروزی در مسابقات لمانز

مسابقات 24 ساعته لمانز، حد نهایی برای آزمودن توانایی‌های یک خودرو است. 24 ساعت مسابقه دائم پر شتاب برای بروز هرگونه مشکلی کافی است. در سال 1995، مکلارن چند تیم را با F1 در این مسابقات تامین می‌کرد.

درست مانند نحوه برگزاری مسابقات در این روزها، مسابقات در آن زمان هم به چند بخش تقسیم می‌شدند. سریع‌ترین‌ها همیشه پروتوتایپ‌ها بودند که مخصوص مسابقات ساخته شده بودند. F1 شاید یک خودروی جاده‌ای باشد اما توانایی حضور در مسابقات را داشت. محصول مکلارن تنها استثنایی بود که در کلاس خود برنده شد.

هیولای کمیاب

تنها 106 نسخه از این خودرو و در سال‌های 1992 تا 1998 ساخته شد که شامل نمونه‌های اولیه (پروتوتایپ‌ها) و نسخه‌های مسابقه‌ای هم می‌شود. این بدین معنی است که تنها 64 عدد از آنها برای استفاده در جاده تحویل مشتریان شدند که آن را به یکی از کمیاب‌ترین خودروهای کلاسیک مردن تبدیل می‌کند.

نخستین F1 به کشور آمریکا رفت که قرار است به زودی در یک حراجی به فروش رود. کارشناسان پیش بینی می‌کنند که قیمت آن حتی تا 10 میلیون دلار هم برسد.